ارتباط بین اضطراب رقابتی و سطح عملکرد دانشجویان دختر علوم پزشکی یزد در دهمین المپیاد ورزشی

از عواملی که آمادگی روانی ورزشکاران را کاهش می دهد، میزان اضطراب رقابتی است که ورزشکار قبل از آغاز رقابت به آن دچار شده و تاثیر منفی بر عملکرد ورزشکار می گذارد. هدف از این تحقیق ارتباط بین اضطراب رقابتی و سطح عملکرد ورزشکاران دختر دانشگاه علوم پزشکی یزد در دهمین المپیاد ورزشی سال 0951 است. آزمودنی های تحقیق 01 دانشجوی دختر ورزشکار دانشگاه علوم پزشکی یزد در رشته های انفرادی (تیراندازی، بدمینتون، کاراته، تنیس روی میز، دو و میدانی) شرکت کننده در المپیاد ورزشی بودند. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روش همبستگی است. برای تجزیه و تحلیل نتایج، از نرم افزار SPSS ، v.16 استفاده شد که در آن از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA)، ضریب همبستگی پیرسون در تجزیه و تحلیل نتایج استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین میانگین اضطراب رقابتی مربوط به رشته کاراته با میانگین 0/40±40 و کمترین آن مربوط به رشته تنیس روی میز با میانگین 0/10±05/11 می باشد. همچنین کل میانگین اضطراب رقابتی در این رشته های انفرادی ورزشی 1/33±41/25 می باشد که این اختلافات از نظر آماری در سطح اطمینان 51 درصد معنی دار نیست. همچنین ورزشکاران بومی با میانگین اضطراب 2/11±41/2 و ورزشکاران غیر بومی با میانگین 9/21±40 می باشد. که این اختلافات از نظر آماری در سطح اطمینان 51 درصد معنی دار نیست. و همچنین سطح اضطراب رقابتی ورزشکاران خوابگاهی با میانگین 1/2±40/4 و ورزشکاران غیر خوابگاهی با میانگین 1/5±41/1 می باشد که این اختلافات از نظر آماری در سطح اطمینان 51 درصد معنی دار نیست. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد میزان همبستگی بین اضطراب رقابتی و سطح عملکرد ورزشکاران کاراته (PV=1/11, r=0/54)، تنیس روی میز (PV=1/195, r=0/520)، و دو و میدانی (PV=1/19, r=0/10)، معنادار است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر وجود ارتباط بین سطح عملکرد و اضطراب رقابتی لازم است که مربیان و مسئولین ضمن بررسی اضطراب رقابتی بین ورزشکاران نسبت به کاهش آن به منظور افزایش عملکرد آنها تدابیری بیندیشند.

کلیدواژه ها:

اضطراب رفابتی ، سطح عملکرد ، ورزشکاران دختر ، رشته های انفرادی ، المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی