چگونه توانستم مشکل دزدی دانش آموزم را از وسایل همکلاسی ها برطف کنم

دزدی از جمله ضد ارزش هایی است که تمامی جوامع بر آن توافق دارند. در همه ی دنیا، دزدی صفتی ناپسند و زشت محسوب می گردد. دزدی به هر صورتی که انجام پذیرد، حقوق دیگران را ضایع می کند. بسیاری از روانشناسان تربیتی و مشاوران مدارس بر این عقیده اند که پیدایش چنین رفتاری در دانش آموزان می تواند دلایل متفاوتی داشته باشد که زیرکی والدین یا نبود آن، می تواند موجبات تقویت یا کاهش این رفتار را فراهم آورد. یکی از مهمترین دلایل دزدی در مدارس، مدل سازی دانش آموزان از شخصیت غلط برخی از اولیاست. زمانی که اولیا وسایلی را از محل کار خود به منزل می آورد و از آن استفاده می کنند به نوعی دزدی را به دانش آموزان خود می آموزند. از سوی دیگر، بسیاری از اولیای دانش آموزان توجهی به فرزندان خود ندارند. زمانی که آنها مرتکب چنین رفتاری می شوند، آنها را مواخذه نمی کنند. بنابراین تنبیهی از سوی والدین برای انجام این رفتار شامل حال این گونه دانش آموزان نمی شود. گروهی دیگر از والدین از دادن پول توجیبی به فرزندان خود دریغ می کنند که این کار باعث می شود دانش آموزان برای خرید برخی از لوازم مورد نیاز خود یا حتی خرید تنقلات دست به دزدی بزنند. از سوی دیگر، برخی دیگر از دانش آموزان این رفتار را از همکلاسان خود می آموزند. گروهی از دانش آموزان برای برجسته شدن و مورد قبول قرار گرفتن در گروه خود از این روش ا ستفاده می کنند تا نشان دهند که آنها نیز مانند سایر افراد گروه، با جرات و شهامت اند تا بدین ترتیب در میان دوستان خود پذیرفته شوند. کمبودهای مالی و معنوی در برخی از دانش آموزان ممکن است آنها را وادار به چنین رفتاری کند. کمبودهای عاطفی، حتی نبود تغذیه کافی و پوشاک مناسب دلیلی برای این رفتار است. در این اقدام پژوهی بنده با اتخاذ تدابیر مناسب در طول سال تحصیلی 98-99 و با راهنمایی های مشاور محترم مدرسه و همچنین همکاران با تجربه توانستم مشکل رفتار ناشایست دزدی که توسط یکی از دانش آموزانم بود را از بین ببرم.

کلیدواژه ها:

دزدی ، والدین ، بی توجهی ، اختلال ، مدرسه ، کمبودهای عاطفی