ارتباط سیستم ساختاری و کارست شدگی در منطقه رامهرمز-شرق خوزستان

سازند گچساران به عنوان یک سازند تبخیری در منطقه رامهرمز دارای گسترش سطحی زیادی است. لیتولوژی این سازند در منطقه مورد مطالعه شامل ژیپس، نمک، آهک ماسه ای و انواع مارن می باشد. لایه های ژیپس و نمک این سازند دارای قابلیت انحلال بالایی هستند. انحلال این سنگ ها سبب ایجاد پدیده های کارستی فراوانی در منطقه شده که از جمله آنها می توان به انواع فروچاله های انحلالی، ریزشی و فرونشستی، کارن ها، چاه های کارستی، پولژه های دائمی، پلهای طبیعی و.. اشاره کرد. در این مقاله ارتباط بین سیستم های ساختاری منطقه و توسعه کارست مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس مطالعات مورفوتکتونیکی، منطقه مورد مطالعه دارای تکتونیک فعال بوده که بر توسعه کارست در حال اثرگذار است. همچنین در این مطالعه مشخص گردید که گسل های منطقه در تشکیل و توزیع فروچاله ها نقش مهمی داشته و فروچاله ها در امتداد گسل های منطقه تمرکز دارند. درزه های موجود در محل فروچاله ها و چاه های کارستی از نوع درزه های کششی هستند که غالباٌ دارای شیب قائم هستند لذا درزه های کششی با شیب قائم، در توسعه کارست منطقه مؤثر هستند. پولژه ها در امتداد گسل ها و خطواره های اصلی منطقه تشکیل شده و امتداد محور طویل آنها با امتداد گسل های منطقه یکی می باشد.

کلیدواژه ها:

رامهرمز ، سازند گچساران ، کارست ، گسل ، درزه کششی