طراحی آموزشی مهارت های هفت گانه ی کامپیوتر بر اساس نظریه ی سازنده گرایی واثربخشی آن برخودکارآمدی شغلی آموزگاران ابتدایی

خودکارآمدی توانایی است که موجب سازماندهی و هماهنگی موثر مهارت های رفتاری، عاطفی، اجتماعی و شناختی انسان در راستای دست یابی به اهداف زندگی سالم، با کیفیت و موفقیت شغلی می گردد. پژوهش حاضر با هدف طراحی آموزشی مهارت های هفت گانه ی کامپیوتر بر اساس نظریه ی سازنده گرایی و اثربخشی آن بر خودکارآمدی شغلی آموزگاران ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه آموزگاران ابتدایی شهر نودژ در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بود. حجم نمونه شامل ۰۹ نفر از آموزگاران مرد که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش (۷۱ نفر) و کنترل (۷۱ نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات پرسش نامه خودکارآمدی معلم اسچانن، موران و وولفولک (۲۰۰۱) و برای ارائه آموزش مهارت های هفت گانه ی کامپیوتر، آموزش طراحی شده بر اساس نظریه سازنده گرایی توسط پژوهش گر استفاده شده است. آموزش مهارت های هفت گانه کامپیوتر طراحی شده بر اساس نظریه سازنده گرایی طی هشت جلسه نود دقیقه ای تنها برای گروه آزمایش اجرا گردید و میزان سطح معنا داری آنها ۹۹۷/ می باشد. نتایج بررسی تحلیل کوواریانس نشان داد که : آموزش مهارت های هفت گانه کامپیوتر طراحی شده بر اساس نظریه سازنده گرایی موجب بهبود خودکارآمدی شغلی آموزگاران ابتدایی می گردد. همچنین آموزش مهارت های هفت گانه ی کامپیوتر طراحی شده بر اساس نظریه سازنده گرایی موجب بهبود عملکرد آموزگاران در راهبردهای آموزشی، در گیر کردن فراگیران و مدیریت کلاس درس می گردد.

کلیدواژه ها:

طراحی آموزشی ، خودکارآمدی ، مهارت های هفت گانه ی کامپیوتر ، آموزگار ، دوره ی ابتدایی