تدریس در خدمت کیفیت بخشی به نظام آموزشی (سخنرانی)

امروز پایین بودن کیفیت آموزش بیش از هر زمان دیگر نمایان شده است و یا لااقل می توان پذیرفت که بعد از موفقیت در بعد کمی آموزش وقت آن رسیده که به کیفیت پرداخته شود. این کیفیت پردازی مستلزم شناخت عواملی است که می تواند مستقیم و یا به طور غیرمستقیم بر فرایند آموزش تاثیر بگذارد. پایین بودن کیفیت آموزشی را می توان به عواملی چون نبود توان مالی، فقدان وسایل و ابزار آموزشی، ناکافی بودن حقوق مدرسان، بی توجهی خانواده ها به امر تحصیل و درس و پیشرفت محصلان خود نسبت داد. اما قدر مسلم این است که کیفیت آموزشی تحت تاثیر عوامل متعددی است که با یکدیگر در ارتباط بوده و برهم اثرگذار هستند. علاوه بر این، واقعیت این است که هنوز هم، شیوه های آموزشی مبتنی بر سخنرانی رایج ترین شیوه ها در امر آموزش هستند. به طوری که این شیوه آموزشی در دوره های بالاتر تحصیل چون دانشگاه هنوز ادامه داشته و رایج ترین شیوه تدریس به حساب می آید که این بعد یعنی توجه به شیوه تدریس را می توان یکی از ابعاد تجربه دوره تحصیلی دانست و رابطه آن با کیفیت را مورد بررسی قرار داد. تغییرات روزافزون در شرایط و نیازهای زندگی، انتظار آموزش های متناسب با نیازهایی را پدید می آورد. بنابراین آموزش با کیفیت لازم مورد نیاز بوده و شناخت عوامل موثر در این زمینه مستلزم تحقیق است. ه مچنین با وجود موفقیت های بزرگ نظام آموزشی در توسعه کمی قلمرو آموزش، موقعیت قابل قبول و در دسترس به اهداف آموزشی کمتر مشاهده می شود. لذا پرداختن به کیفیت امری فوری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، کیفیت بخشی ، نظام آموزشی