نقش رودخانه جوی در انتقال رطوبت ازنواحی حاره به جنوب ایران(مورد مطالعه: سیل 15- 12 مارس2014 استانهای جنوبی)

امروزه، مطالعات اقلیمی در ارتباط با مخاطرات آب وهوایی، مانند سیلابها، مبحث مهم جهانی است. یکی از پیامدهای تغییر اقلیم جهانی، افزایش میزان بخارآب موجود در جو است، بنابراین ضروری است،برای شناسایی مسیرهای ورودی رطوبت و بارش در ترازهای مختلف وردسپهری،رودخانه های جوی مورد بررسی قرار گیرند.کشور ایران،که شامل نواحی خشک و نیمه خشک بسیاری است، به دلیل قرارگرفتن منابع بزرگ آبی در اطراف آن سالانه شاهد بارندگی های شدید و کوتاهمدت است، که منجر به سیل میشوند. در پژوهش حاضر، به بررسی نقش رودخانهای جوی و تاثیر این پدیده در بارشهای مناطق جنوبی کشور ایران پرداخته شده است.در این راستا، یک مورد از رخدادهای شدید بارندگی، که منجر به سیل شده است، مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از داده های بارش ایستگاهی ثبت شده در ساعت 00:00 در روزهای بارش، درصد بارش روزانه و بارش تجمعی سال رخداد سیل با بارش بلندمدت آن مقایسه و مقدار بارش نسبت به سالهای قبل در استانهای مورد بررسی سنجیده شد. سپس، برای تعیین مسیر حرکت رطوبت، با استفاده از داده های GFSمقدار بخارآب موجود در ستون هوا و شار رطوبت محاسبه شد. نتایج نشان میدهند، که بارش های منجر به سیل دراین مناطق مرتبط با یک رودخانه جوی بوده که، بخش اعظم رطوبت خود را اقیانوس هند بهدست میآورد.

کلیدواژه ها:

بارشهای شدید ، سیل ، رودخانه جوی ، شار رطوبت ، بارش تجمعی.