ارزیابی رفتاری و بیوشیمیایی اثر نانواکسید منیزیم بر تخریب حافظه القا شده با محرومیت از خواب در موش صحرایی نر

هدف: در این مطالعه اثر نانواکسید منیزیم بر یادگیری و حافظه و تغییرات بیوشیمیایی هیپوکمپ در موش های صحرایی محروم شده از خواب، مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های نر در گروه های کنترل، محرومیت از خواب و دریافت کننده های نانواکسید منیزیم با دوزهای 1 و 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم، استفاده شد. جهت ارزیابی حافظه احترازی غیر فعال از دستگاه استپ ثرو استفاده شده است. جهت بررسی بیوشیمیایی از کیت آزمایشگاهی و بررسی قند خون از گلوکومتر استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که نانو اکسید منیزیم با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم،  باعث بهبود حافظه در موش ها می شود که به وسیله محرومیت از خواب دچار نقص حافظه شده بودند. علاوه بر تغییرات رفتاری فوق، مشاهده شد که محرومیت از خواب باعث کاهش سطح آمینواسید تاورین و افزایش قند خون وافزایش فعالیت آنزیم کولین استراز می شود و تاثیر معنی داری بر فاکتور رشد مشتق از مغز نداشت. با به کارگیری نانواکسید منیزیم، میزان قند خون و فعالیت آنزیم کولین استراز، کاهش یافت ولی میزان آمینواسید تاورین تغییر نکرد. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که نانواکسید منیزیم علاوه بر اثرات رفتاری باعث تغییر در میزان فاکتورهای بیوشیمیایی موثر بر حافظ می شود. بنابراین برای یافتن  نحوه اثر مثبت این ماده بر حافظه، لازم است اثر این ماده بر سایر فاکتورهای موثر بر حافظه، نیز مورد بررسی قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

نانواکسید منیزیم ، حافظه محرومیت از خواب