واکاوی ادله ی فقهی عدم مجازات قصاص برای جرم فرزندکشی

قصاص به عنوان مجازات اصلی قتل عمدی، در نظام کیفری ایران که مبتنی بر سیاست جنایی اسلام می باشد، با محدودیتها و استثنائاتی روبروست که از آن جمله عدم امکان قصاص پدر در قبال قتل فرزند است. گسترش جرم فرزندکشی و بازدارنده نبودن کیفر تعزیری برای این عمل مجرمانه، تناقض ظاهری حکم با ادله ای همچون آیه ی قصاص، و ضعف در حکمت ها و علل بیان شده برای این تخصیص، ضرورت بازنگری در ادله ی فقهی این استثنای قائل شدهبرای حکم قصاص را نشان می دهد که تاکنون به دلیل شهرت فتاوی و ادعای اجماع، مورد واکاوی و تحلیل منتقدانه قرار نگرفته است. این تحقیق به شیوه ی توصیفی تحلیلی با روش گردآوری کتابخانه ای به بررسی این موضوع پرداخته و نتیجه ی حاصل نیز موکد این نظر است که ادله ی عقلی بیان شده برای این حکم معافیت، از استحکام چندانی برخوردار نبوده ولی میتوان روایات مدنظر را ناظر به مفروض بودن اختلال در عنصر روانی پدر دانسته و قتل فرزند توسط وی را از باب تغلیب عرفی سقوط عمد، مستوجب قصاص ندانست.

کلیدواژه ها:

قصاص ، فرزندکشی ، قتل عمدی ، ابوت ، عنصر روانی