بیوجذب، جایگزینی مناسب برای حذف فلزات سنگین از فاضلاب صنعتی

در دهه های گذشته ورود آلاینده ها با منشا انسانی مانند فلزات سنگین به درون اکوسیستم ها، به مقدار زیادی افزایش یافته است که به عنوان یک خطر جدی برای محیط زیست به شمار میرود. میزان ورود فلزات سنگین در مقیاس وسیع به داخل محیط زیست، بسیار فراتر از میزانی است که به وسیله فرآیندهای طبیعی برداشت می شود لذا این تجمع فلزات سنگین در محیط قابل ملاحظه و نگران کننده است. اولین عامل اثرات آلودگی فلزات در یک اکوسیستم، وجود فلزات سنگین در بیومس یک منطقه آلوده است که سلامت انسان به خطر می اندازد. روشهای متداول حذف فلزات سنگین از محیط آبی شامل ترسیب شیمیایی، تعویض یونی، جذب سطحی، فرآیند غشایی و فرآیندهای اکسیداسیون و احیا می باشد که گران قیمت و همراه با هزینه های سرمایه گذاری و بهر برداری بالا می باشد. امروزه برای حذف موثر فلزات سنگین از آب و فاضلات نیاز مبرمی به توسعه روشهای جدید، ارزان و اقتصادی وجود دارد که در سالهای اخیر مطالعات در زمینه بیو جذب (Biosorption) شدت گرفته است. بیوجذب، جذب فیزیکی و شیمیایی فلزات سنگین توسط میکروارگانیسم های غیر زنده (باکتری، قارچ و جلبک) و سایر اجرام آلی ( سبوس برنج، پوست میوه، برگ و پوست درختان و ...) است. از مزایای این روش میتوان به مقرون به صرفه بودن، خاصیت جذب انتخابی، بالا بودن سرعت فرآیند و عدم تولید لجن اشاره کرد. مطالعات انجام گرفته در زمینه بیوجذب نشان میدهد که برخی از بیوجاذب ها ظرفیت جذب بالایی برای فلزات سنگین دارد، که معرفی این اجرام آلی به صنعت منجر به تولید برخی محصولات تجاری گردیده است. بنابراین با تحقیق و توسعه در این تکنولوژی ارزان قیمت گام مهمی در جهت بهبود کیفیت محیط زیست برداشته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، محیط زیست ، بیوجذب ، میکروارگانیسم های غیر زنده