اثر کانون توجه درونی و بیرونی بر نوسان در تکالیف قامتی و فراقامتی در سالمندان

مطالعات قبلی نشان داده اند که کنترل قامتی می تواند با هدایت توجه اجراکننده به آثار حرکات خود (تمرکز خارجی) به جای حرکات بدن که ایجادکننده این آثار هستند (تمرکز داخلی)، بهبود یابد. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی تاثیر تمرین تعادلی و تمرکز توجه اتخاذشده در تکالیف قامتی و فراقامتی بر کنترل قامتی بود. تعداد 20 مرد مسن (77/5 ± 27/59 سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند و در یک طرح پیش آزمون-پس آزمون یک گروهی شرکت کردند. پروتکل تمرین تعادلی شامل 16 جلسه 30 دقیقه ای انجام آزمون رومبرگ تعدیل شده بود. مولفه های مرکز فشار، جابه جایی مرکزی- پیرامونی و قدامی- خلفی تعادل شرکت کنندگان، در دو تکلیف قامتی و فراقامتی در دو شرایط تمرکز توجه درونی و بیرونیدر مراحل پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از سیستم پایداری بایودکس (BSS) سنجیده شدند. تکلیف قامتی شامل ایستادن روی دستگاه بایودکس در حالت عادی و تکلیف فراقامتی شامل نگهداری ظرفی پر از آب و ایستادن روی دستگاه بایودکس بود. توجه نیز با متمرکزکردن توجه شرکت کنندگان به نقطه ای خارج از بدن و توجه به کاهش نوسان های بدن درحین انجام تکالیف، دست کاری شد. در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون پیگردی بونفرونی برای بررسی جایگاه تفاوت ها در سطح معناداری 0.05> P، ازطریق نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 22 استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر، تاثیر مثبت تمرین تعادلی بر تمامی مولفه های کنترل قامتی را نشان داد. همچنین، نتایج نشان داد که تمرکز توجه بیرونی نسبت به تمرکز توجه درونی به کاهش نوسان های قامتی در هر سه مولفه کنترل قامت منجر می شود. این مطالعه نشان داد که به کارگیری فرایندهای کنترل خودکار می تواند به سادگی با هدایت توجه اجراکنندگان به دور از حرکات بدن خود تسهیلشود.

کلیدواژه ها:

تمرکز توجه ، قامت ، تکلیف فراقامتی ، کنترل خودکار