سنجش مولفه ‎های موثر بر ارتقای تعاملات اجتماعی و اجتماع‎پذیری در فضای‎شهری (مطالعه موردی:خیابان مدرس کرمانشاه)

تعاملات اجتماعی و اجتماع‎پذیری در فضای‎شهری به علت تعامل فرمال، معنایی و عملکردی انسان با محیط، یکی از نخستین گام های درک خوشایندی فضا توسط شهروندان می باشد. اهمیت آن در فضای ‎شهری از آن روست که کلیت شهر را به مثابه یک متن آشکار ساخته و امکان قرائت و خوانش این متن را فراهم می آورد. تنها در آینه تعاملات اجتماعی فضای‎شهری است که ابعاد ناملموس حیات مدنی از طریق نظامی از نشانه ها امکان تجلی و بروز خارجی یافته و ارزیابی مثبت یا منفی را میسر می سازد. چرا که انجام فعالیت های گوناگون در فضای ‎شهری توسط مردم، جزئی از فرهنگ آنان به حساب می آید. پژوهش حاضر با هدف سنجش ‎مولفه های موثر بر ارتقای تعاملات اجتماعی و اجتماع پذیری در فضای شهری انجام گرفته است. جامعه مورد پژوهش را کارشناسان و مردم، تشکیل داده؛ که بر این اساس جهت پاسخگویی به سوالات پرسشنامه، افراد از روش تصادفی ساده، و کارشناسان با روش خوشه ای انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با توجه به نتایج فرآیند SWOT، از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)و در قالب نرم افزار EXPERT CHOICE، استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که مولفه هایی از جمله؛ پیاده راه، ارتباط غیرکلامی و تعامل فضا و مکان؛ مولفه‎های موثر بر ارتقای تعاملات اجتماعی و اجتماع‎پذیری در فضای‎شهری را موجب می‎شوند. جهت دستیابی علمی و عملی به مولفه‎های مورد نظر در طراحی فضای شهری، استفاده از شاخص‎هایی مانند؛ سرزنده بودن، امکان مراوده بین انسان ها، عمومی و خصوصی بودن فضا و غنی کردن تجربیات شهروندان، مورد نظر است.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی و اجتماع&lrm ، پذیری ، فضای&rlm ، شهری ، خیابان مدرس کرمانشاه