بررسی تجربیات راهنمایان بندر امام خمینی(ره) در سوانح و شرایط خاص راهنمایی

امروزه یکی از مهمترین فاکتورهای هدایت کشتی و تعیین مسیر حرکت آن در کنار مسائل اقتصادی، امنیت کشتی و بار محسوب میگردد و از اینروفرمانده کشتی سعی دارد که همواره امنترین مسیر و امنترین تصمیمات را برای کشتی خود اخذ نماید. بنابراین کاپیتانهای کشتیها ترجیح میدهند که از راهنمایان بندر در حوالی بندرگاه و مسیرهای مشکلی که جزء آبهای آزاد و عمیق به حساب نمیآیند، برای مشاوره استفاده نمایند هرچند که اکثر بنادر نیز برای اینکه آبراه خود را آزاد (بدون کشتی غرق شده و یا به گل نشسته و ...) نگه دارند استفاده از راهنما را در حوالی آبهای خود اجباری کردهاند. بندر امام خمینی(ره) در جغرافیایی واقع شده است که توسط خور موسی با خلیج فارس ارتباط دارد و این خور حکم شاهراه بندر را دارد و در صورتیکه به هر دلیلی یک کشتی در برخی مناطق آن توقف کند خور بسته شده و امکان عبور مرور دیگر کشتیها نمیباشد. راهنمایی در خور موسی در شرایط عادی به علت تغییرات عمق و عرض دارای تکنیکهای خاص خود میباشد اما هیچگاه نمیتوان راهنمایی در شرایط معمولی را با راهنمایی در شرایط خاص این خور مقایسه کرد. در شرایط خاص (مانند از کار افتادن موتور یا سکان، آتشسوزی، خرابی تجهیزات ناوبری، دید محدود .... ) برای راهنمایی در طول خور موسی نیاز به تجربه و کارآزمودگی بیشتری نیاز است لذا در این مقاله سعی شده است که تجربیات راهنمایان (دستورات و اقدامات لازم و ... ) در بندر امام خمینی(ره) در شرایط خاص ناوبری در طول خور موسی مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد و هرچند در امر راهنمایی ارائه یک دستورالعمل کلی امکانپذیر نمیباشد ولی بگونهای مستند در اختیار دیگر راهنمایان و دریانوردان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خور موسی ، عملیات راهنمایی