تاثیر پپتیدهای کانولا، پروبیوتیک و پری بیوتیک بر عملکرد، فعالیت آنزیم های گوارشی و جمعیت برخی باکتری های هوازی انتهای روده باریک جوجه های گوشتی

هدف از این آزمایش بررسی تاثیر پپتیدهای منداب روغنی کانادایی یا کانولا (استخراج شده با روش آبکافت یا هیدرولیز آنزیمی از کنجاله کانولا)، پروبیوتیک و پری­بیوتیک بر عملکرد تولیدی، فعالیت آنزیم­های گوارشی و جمعیت برخی باکتری های هوازی انتهای روده باریک (ایلئوم) در جوجه های گوشتی بود. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و ده قطعه جوجه خروس در هر تکرار انجام شد. جوجه­های گوشتی با جیره بدون افزودنی غذایی (شاهد)، 200 میلی­گرم پادزی (آنتی­بیوتیک)، 1 گرم پری­بیوتیک، 400 میلی­گرم پروبیوتیک و 250 میلی­گرم پپتید کانولا در کیلوگرم خوراک برای مدت 42 روز تغذیه شدند. افزودن پپتیدهای کانولا و پروبیوتیک در جیره غذایی سبب افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی در دوره­های رشد (11 تا 28 روزگی) و کل دوره پرورش (1 تا 42 روزگی) در مقایسه با دیگر گروه ها شد (05/0> P). بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی­داری در مصرف خوراک مشاهده نشد. فعالیت آنزیم­های گوارشی آمیلاز، لیپاز و پروتئاز روده جوجه­های گوشتی تغذیه شده با 250 میلی­گرم پپتیدهای کانولا در کیلوگرم خوراک بالاتر از دیگر گروه­ها بود (05/0> P). افزودن پپتیدهای کانولا و پروبیوتیک، شمار باسیلوس های انتهای روده باریک را در مقایسه با دیگر تیمارهای آزمایشی افزایش داد (05/0> P). نتیجه گیری شد که پپتیدهای کانولا سبب افزایش وزن بدن، کاهش ضریب تبدیل غذایی، افزایش فعالیت آمیلاز، لیپاز و پروتئاز روده و افزایش شمار باسیلوس های انتهای روده باریک در مقایسه با دیگر تیمارهای آزمایشی شد.

کلیدواژه ها:

آنتی بیوتیک ، باسیلوس های روده ، پپتیدهای کانولا ، ضریب تبدیل غذایی