بررسی اثر اندازه نانوذرات افزودنی و ویسکوزیته سیال پایه بر روی پایداری پراکندگی نانوسیال آلومینا- روغن موتور

استفاده از یک روانکار مناسب برای سیستم هایی مثل موتورهای درونسوز که اجزای آنها به واسطه ی حرکت نسبی که دارند دائما در معرضاصطکاک و سایش هستند، امری حیاتی است. از آنجایی که بهبود خواص روغن موتور بر روی کارکرد بهتر موتور تاثیرگذار است، افزودننانوذرات بدین منظور به عنوان راه حل پیشنهاد می شود. نانوذرات مورد بررسی در این مطالعه (Al(2)O(3 می باشد که علیرغم خواص عالی آن اعم از رسانایی حرارتی بالا و مقاومت به سایش بالا سطح آن قطبی است. در این بررسی از اولئیک اسید به عنوان عاملی جهت اصلاح سطحی آن وتغییر قطبیت بهره گرفته شد تا بتوان پایداری پراکندگی نانوسیال متشکل از آن را بهبود بخشید. به منظور بررسی اثر اندازه نانوذرات افزودنی وویسکوزیته سیال پایه بر روی پایداری پراکندگی نانوسیال، نانوذرات آلومینا در دو اندازه ذره 60nm 40 و 20 خریداری و اصلاح سطحی شدند و در سیال پایه روغن موتور با ویسکوزیته 20w50 و 10w40 با غلظت یکسان 0/1wt% پراکنده شدند. با گذشت زمان از نمونه ها عکس برداری شد و نتایج نشان دادند که نمونه نانوسیال با سیال پایه که ویسکوزیته بیشتری دارد (20w50) و متوسط اندازه ذرات آن بزرگتر است (60nm 40) بیشترین پایداری به مدت 36 روز را از خود نشان داد. بسیار ریز دانه شدن پودر افزودنی مورد بحث پس از عملیات سطحی که تمایل به کلوخه شدن و رسوب کردن آنها را افزایش می دهد و همینطور ویسکوزیته کمتر سیال پایه که بیانگر اصطکاک درونی کمتر سیال پایه می باشد و لذا مانع رسوب کردن نانوذرات نمی شود، دلایل پایداری پراکندگی کمتر سایر نمونه های نانوسیال می باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری پراکندگی ، ویسکوزیته ، اندازه ذرات ، آلومینا ، نانوسیال