بررسی تاثیر وضعیت نشستن و وزن کوله پشتی بر ناراحتی های اسکلتی- عضلانی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرستان رامسر

زمینه و هدف : محیط مدرسه عامل مهمی در ایجاد ناراحتی های اسکلتی- عضلانی می باشد. کودکان حدود 30 درصد از زمان خود را در مدرسه به خصوص در وضعیت نشسته صرف می کنند و وضعیت بدن آنان تحت تاثیر موقعیت نامناسب بدنقرار می گیرد. هدف از این مطالعه ارزیابی یک برنامه آموزشی مداخله ای است که به منظور کاهش خطر ابتلا به مشکلاتاسکلتی- عضلانی با کاهش وزن کوله پشتی و اصلاح پوسچر نشستن صورت گرفته است . مواد و روش ها : داده ها به صورت قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه استاندارد نقشه بدن نوردیک، ارزیابی سریعاندام فوقانی (RULA) برای ارزیابی وضعیت بدن و اندازه گیری وزن کوله پشتی کودکان در سنین 12-9 سال در دو مدرسه در شهرستان رامسر جمع آوری شد.یافته ها : دانش آموزانی که مداخله آموزشی ارگونومی را دریافت کرده اند بهبود قابل ملاحظه ای در وضعیت نشستن آن هادر کلاس درس و کاهش وزن کوله پشتی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری : سه جلسه آموزش مداوم، برنامه آموزشی ارگونومی، برای کودکان 12-9 سال مناسب و موثر بوده است و می توان آن را به عنوان یک استراتژی برای کاهش ناراحتی های اسکلتی عضلانی در بین دانش آموزان مورد توجه قرار داد.

کلیدواژه ها:

ارگونومی ، ناراحتی های اسکلتی عضلانی ، دانش آموزان