طراحی نوینی برای شاخص ناسا TLX بر اساس روش بهترین بدترین فازی

زمینه و هدف : شاخص و پرسشنامه ناسا TLX یکی از پرکاربردترین ابزار برای اندازه گیری بار کاری ذهنی می باشد. مطالعهحاضر با هدف بهبود پرسشنامه ناسا TLX با استفاده از متغیر فازی به جای مقیاس نمره دهی بصری و روش تصمیم گیریبهترین- بدترین فازی به جای مقایسه دو به دویی انجام شد. مواد و روش ها : مطالعه حاضر از نوع مقطعی بوده و در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. به منظورمقایسه پرسشنامه مرسوم ناسا TLX و پرسشنامه فازی بهترین بدترین ناسا - TLX (Fuzzy Bet-Worst NASA-TLX) ، شرکتکنندگان وظیفه آزمون N-Back استاندارد با سه بار کاری کم، متوسط و بالا انجام دادند و پس از اتمام آن دو پرسشنامه راتکمیل کردند. در نهایت، نتایج با استفاده از نرم افزار محقق ساخته و SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد.نتایج : تعداد پاسخ های صحیح آزمون N-back مورد بررسی در سطح 1 و 3 به ترتیب 107/43 و 85/86 (از بین 120 پاسخمطلوب) بودند. میانگین نمره در زیر مقیاس ها و نمره نهایی در دو پرسشنامه در سطوح مختلف از آزمون N-back چنین نشانمی دهد که دو پرسشنامه در بار ذهنی در سطح 3 از آزمون با میانگین (انحراف معیار) (6/93) 18/09 در پرسشنامه FBWM- ناسا TLX و میانگین (انحراف معیار) (8/15) 22/64 در پرسشنامه ناسا TLX می باشد که این اختلاف معنی دار بود. همچنین دو پرسشنامه در بار فیزیکی در سطوح 2 و 3 از آزمون N-Back نیز اختلاف معنی داری نشان دادند (0.05> P).نتیجه گیری : نتایج این تحقیق نشان داد که پرسشنامه FBWM-NASA-TLX می تواند نمرات و تصمیمات واقعی بیشتریرا ارزیابی کند. همچنین می تواند مشکلات قبلی پرسشنامه ناسا TLX مرسوم مانند خطای دید در انتخاب نمره مقیاس وتصمیم ناصحیح در مقایسه دو به دویی برطرف نماید. مطالعات آینده می توانند از این پرسشنامه در صنایع استفاده کرده وصحت آن را مورد مطالعه قرار دهند.

کلیدواژه ها:

ناسا TLX ، روش بهترین بدترین فازی ، بار کاری ذهنی