کارایی آموزش مبتنی بر اثرات بار شناختی در درس علوم تجربی مورد مطالعه: دانش آموزان پایه سوم مقطع ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی کارایی آموزش مبتنی بر اثرات بار شناختی در درس علوم تجربی پایه سوم ابتدایی انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع طرح دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 97-98 بود که دو کلاس به روش نمونه گیری در دسترس (39 نفر گروه آزمایش و 38 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند که در گروه کنترل فراگیران به شیوه مرسوم درس های مذکور را یاد می گرفتند و در گروه آزمایشی، مطالب درسی بر اساس اثرات بار شناختی (اثر مثال حل شده، اثر تکمیل مسئله، اثر تقسیم توجه، اثر مجرای حسی، اثر افزونگی) به دانش آموزان ارائه شد. برای اندازه گیری میزان کارایی از آزمون معلم ساخته پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی و پرسشنامه خودگزارش دهی بار شناختی پاس و ون مرینبوئر (Paas &Van Merriënboer,1993) استفاده شد. تایید روایی ابزار معلم ساخته بر اساس روایی محتوایی و نظر متخصصین و پایایی آن به شیوه کودر ریچادسون21 انجام شد که در پیش آزمون عدد 91/0 و در پس آزمون عدد 72/0 به دست آمد. برای تحلیل داده های آماری از تحلیل کوواریانس چند راهه (MANCOVA)، نمره z و آزمون t مستقل به کمک نرم افزار SPSS22 بهره گرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین دو روش آموزش مبتنی بر اثرات بار شناختی و روش سنتی از نظر میزان کارایی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0> p)، به این معنا که میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که از طریق برنامه آموزشی مبتنی بر اثرات بار شناختی آموزش دیده بودند، بالاتر از دانش آموزان آموزش دیده با روش تدریس مرسوم و متداول بود. همچنین دانش آموزان گروه آزمایش بار شناختی کم تری از دانش آموزان گروه کنترل تجربه کردند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر اثرات بارشناختی ، بار شناختی ، پیشرفت تحصیلی ، کارایی