بررسی عملکرد ایزوترم های مختلف در پیش بینی مقدار جذب متان روی جاذب های MOF تحت شرایط عملیاتی گوناگون

در این پژوهش به مدلسازی و شبیه سازی جذب سطحی گاز متان روی جاذب با چارچوب های فلزی-آلی(MOF ) در محدوده فشاری 1 تا 45 بار و در دماهای 7، 30 و °C50 پرداخته شده است. به منظور پیش بینی ظرفیت جذب جاذب های MOF از 14 مدل ایزوترمی تجربی، نیمه تجربی و تئوری استفاده گردید. با مقایسه نتایج بدست آمده با داده های آزمایشگاهی مشخص گردید که در دماهای پایین (°C7) مدل های یونیلن (تجربی)، GAB (نیمه تجربی) و بائودو (تئوری)، در دماهای متوسط (°C30) ایزوترم های فرندلیچ و توث (تجربی)، GAB و بائودو و در دماهای بالا (°C50) مدل های فرندلیچ و توث، BET(نیمه تجربی) و بائودو دارای بالاترین دقت و کمترین میزان خطا در پیش بینی میزان جذب بودند. در نهایت از میان تمامی مدل های بکار گرفته شده، مدل ایزوترمی بائودو دارای بهترین عملکرد در پیش بینی میزان جذب متان روی جاذب مورد استفاده بود

کلیدواژه ها:

ایزوترم جذب سطحی ، گاز طبیعی ، MOF ، مدلسازی.