رابطه علی بین رفتارهای والدینی و موفقیت تحصیلی با میانجیگری جهت گیری هدف و رفتار کلاسی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان مسجدسلیمان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه علی بین رفتارهای والدینی و موفقیت تحصیلی با میانجیگری جهت گیری هدف و رفتار کلاسیدانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان مسجدسلیمان انجام شده است. روش تحقیق توصیفی- علی استفاده بوده جامعهآماری شامل کلیه دانشآموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان مسجدسلیمان در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد 484 نفر بود که از میان آنان 237 دانش آموز و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده های پژوهش بهروش میدانی و با استفاده از پرسشنامه های رفتار والدینی دیبروین و همکاران (2003)، جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور(2001)، رفتار کلاسی دیبروین و همکاران (2003) و نمره آزمون جامع از دروس ریاضی، علوم تجربی، مطالعات اجتماعی، فارسی و هدیه های آسمانی دانش آموزان جهت سنجش موفقیت تحصیلی بوده است. نتایج تحقیق حاضر نشان داده است که رفتار والدینیکنترل مثبت بر هیچیک از جهت گیری های هدف تاثیر معناداری ندارد. رفتار والدینی کنترل منفی بر جهت گیری هدف عملکردگریزی تاثیر معناداری ندارد. رفتار والدینی سازماندهی بر جهت گیری هدف عملکردی تاثیر معناداری ندارد. رفتار والدینی نیازهایبلوغ بر موفقیت تحصیلی تاثیر مثبت و معنادار دارد. جهت گیری هدف تبحری بر رفتار کلاسی اجتماعی بودن تاثیر مثبت و معناداردارد. جهت گیری هدف تبحری بر رفتار کلاسی بی احترامی تاثیر منفی و معنادار دارد. جهت گیری هدف تبحری بر رفتار کلاسی توجهتاثیر مثبت و معنادار دارد. جهت گیری هدف تبحری بر موفقیت تحصیلی تاثیر معناداری ندارد. جهت گیری هدف عملکردی برموفقیت تحصیلی تاثیر مثبت و معنادار دارد. جهت گیری هدف عملکرد گریزی بر موفقیت تحصیلی تاثیر منفی و معنادار دارد. رفتارکلاسی اجتماعی بودن موفقیت تحصیلی تاثیر معناداری ندارد. رفتار کلاسی بی احترامی بر موفقیت تحصیلی تاثیر منفی و معناداردارد.رفتار کلاسی توجه بر موفقیت تحصیلی تاثیر مثبت و معنادار دارد. هیچیک از رفتارهای کلاسی اجتماعی بودن، بی احترامی وتوجه نقش میانجیگر در تاثیر جهت گیری هدف تبحری بر موفقیت تحصیلی ایفا نمی کنند.

کلیدواژه ها:

رفتار والدینی ، جهت گیری هدف ، رفتار کلاسی ، موفقیت تحصیلی