پیش بینی خودپنداره تحصیلی بر اساس ناگویی هیجانی و ارتباطات بین فردی در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ناگویی هیجانی و ارتباطات بین فردی با خودپنداره تحصیلی در دانشجویان بود. روش پژوهش از نوعهمبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبیلی شهر اردبیل به تعداد 12000 نفر در سال تحصیلی 98-97 بود که 372 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (TAS-20)، پرسشنامه مهارتهایارتباطی بین فردی ماتسون 1983 و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی دلاور 1372 پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریبهمبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در spss استفاده شد. یافته ها نشان داد که ناگویی هیجانی و ارتباطات بین فردی با خود پندارهتحصیلی رابطه مستقیم و معنادار (p> 0/01) وجود دراد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که به طور مشترک ناگویی هیجانی وارتباطات بین فردی 0/29 درصد تغییرات خودپنداره تحصیلی در دانشجویان را پیشبینی می کنند. می توان نتیجه گرفت با شناخت و بیان هیجانات و همچنین افزایش ارتباطات بر خودپنداره تحصیلی دانشجویان افزوده می شود. به عبارت دیگر ناگویی هیجانی و ارتباطات بین فردیاز متغیر های مهم در خودپنداره تحصیلی دانشجویان می باشد.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، ارتباطات بین فردی ، خودپنداره تحصیلی