تحلیل نسبت امنیت انسانی بر توسعه اقتصادی دریا محور ( مطالعه موردی سواحل مکران )

امنیت از دیرباز مهمترین دغدغه انسان ها بوده است. از زمان جوامع نخستین، امنیت به عنوان اساسی ترین رکن زندگی پس از آب و غذا مطرح بوده است. شاید غارنشینی انسان های اولیه به عنوان اولین تحول زندگی انسان روی کره زمین در پی تامین این نیاز بوده است تا ماوا و مامنی برای دوری از خطرهای دائم زندگی باشد. در کنار سایر ابداعات بشری برای بهبود شرایط زیست، راه های ایجاد امنیت نیز ارتقا یافت و انسان ها به دنبال راهکارهایی برای افزایش امنیت زندگی اجتماعی خود برآمدند. حدی از تعارض موجب رشد و بالندگی خواهد بود. امنیت در عمل معادل عدم تعارض نیست، بلکه معادل حد مدیریت شده تعارض است. مهندسی و مدیریت نظامامنیت معطوف همه سطوح از سیستم ها (سطح انسان، سطح گروه، سطح سازمان، سطح نظام های تخصصی، سطح ملی، سطح فراملی و جهانی) به صورت جامع و یکپارچه است، لذا امنیت ملی مساوی عدم احساس وجود تعارض درون یک جامعه و میان این جامعه با جوامع دیگر است. اهمیت پرداختن به امنیت پایدار در ابعاد مختلف امری ضروری برای جامعه پژوهشی است و بیان دیدگاه ها به صورت منظم و برنامه ریزی شده در قالب مقالات علمی بسیار حایز اهمیت است. این مقاله ضمن توصیف مفاهیمی کلیدی مانند امنیت، امنیت پایدار، تعارض و توسعه، به دنبال ارائه مدلی از امنیت انسانی در سایه توسعه پایدار با رویکردی منحصر به سواحل جنوب شرق کشور است. نوع تحقیق توصیفی تحلیلی است و راهبرد اتخاذ شده در این نوشتار عموما کتابخانه ای است. البته با توجه به تجربیات پیشین نویسندگان در حوزه امنیت پژوهی، به ویژه در خصوص امنیت بین الملل، تلفیقی از داده ها حاصل آمده است که به نحوی نگاهی جدید در این حوزه به مخاطبین عرضه می دارد.

کلیدواژه ها:

امنیت انسانی ، توسعه اقتصادی دریامحور ، توسعه پایدار ، سواحل مکران