بررسی ساختار جمعیتی خیار دریایی گونه Stichopus herrmanni در سواحل خلیج چابهار

در این تحقیق ساختار جمعیتی خیار دریایی گونه Stichopus herrmanni در سواحل خلیج چابهار استان سیستان و بلوچستان از طریق روش توالی یابی ژن 16S rRNA مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از توالی یابی قطعات تکثیر شده از طریق روش سانگر حاکی از وجود 416 جایگاه حفاظت شده از مجموع 418 جایگاه نوکلئوتیدی شناسایی شده بود. همچنین از تعداد 3 هاپلوتیپ شناسایی شده بیشترین فراوانی مربوط به هاپلوتیپ های 1 و 3 می باشد و بیشترین ماتریکس فاصله ژنتیکی بطور معنیداری میان هاپلوتیپ 3 و 1 مشاهده شد. آنالیز فیلوژنتیک توالی های بدست آمده با توالی های ثبت شده در NCBI 46 حاکی از آن بود که تفاوت هاپلوتیپ های 2 و 3 با هاپلوتیپ 1، 60 درصد می باشد. با این وجود هر سه هاپلوتیپ شناسایی شده در گونه S. herrmanni بندر چابهار به میزان 166 درصد با هاپلوتیپ های شناسایی شده از توالی های ثبت شده از بندر ایندرا ماخوتا مالزی و سواحل استرالیا متفاوت بود. لذا با توجه به هاپلوتیپ های مجزا و عدم وجود هاپلوتیپ مشترک نتایج دال بر وجود یک جمعیت متفاوت در این منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

خیار دریایی ، خلیج فارس ، دریای عمان ، فایلوژنی ، 16srRNA