شناسایی باکتری های تولید کننده زایلاناز از فلور طبیعی دریاچه لیپار، سیستان و بلوچستان

با توجه به آلودگی های محیطی که در صنعت بوسیله کاتالیست های شیمیایی ایجاد می شود و پیامدهایی نظیر گرمایش جهانی که به همراه آن بوجود می آید توجه بشر به سمت منابع پاک تر و مهربان تر با محیط زیست جلب شده است. یکی از این منابع آنزیم ها یا همان بیوکاتالیست ها هستند. یکی از مهمترین این آنزیم ها که کاربردهای وسیعی در صنعت دارد آنزیم زایلایاز است. این آیزیم، زایلان را که پس از سلولز دومین ترکیب فراوان طبیعت است، تجزیه می کند. از طرفی آنزیم های زایلایازی که در صنایع کاربرد داری تمام ویژگی های مطلوب را دارا نیستند و انتظیار می رود با توجه به شرایط سخت محیط های دریایی آنزیم های میکروارگانیسم های دریا از ویژگی های مطلوب بیشتری برخوردار باشند. از این رو فلور میکروبی مربوط به دریاچه لیپار که آب صورتی و شوری دارد و همچنین نزدیک دریا قرار دارد جهت وجود باکتری های تولید کننده زایلایاز با استفاده از روش غربالگری کنگو قرمز و محیط کشت افتراقی زایلان مورد بررسی قرار گرفتند. از کشت یوترینت آگاری که از نمونه آب و خاک میانه دریاچه صورت گرفت 3 کلویی به دست آمد که 2 کلونی دارای آنزیمی با فعالیتزایلایازی بودند. همچنین رنگ آمیزی گرم نشان دهنده باکتری های گرم مثبت بود که تست KOH این موضوع را تایید می کرد و با توجه به مورفولوژی مشاهده شده در رنگ آمیزی می توان گفت 2 کلویی دارای فعالیت زایلایازی از جنس باسیلوس هستند.

کلیدواژه ها:

آنزیم های صنعتی ، دریاچه لیپار ، زایلاناز ، باسیلوس