بررسی امکان کشت گیاهان شورپسند جهت کاهش اثرات محیطزیستی پساب مزارع پرورش میگو در سواحل چابهار

هدف: در این مقاله به اهمیت و امکان استفاده از گیاهان شورپسند با تاکید بر جنس سالیکورنیا و حرا به منظور کاربری آن در کاهش اثرات محیطزیستی پساب مزارع پرورش میگو پرداخته شد. نتایج: بر اساس مطالعات انجام شده در داخل و خارج کشور و نتایج حاصل، کشت گیاهان شورپسندی مانند سالیکورنیا و حرا علاوه بر کاهش اثر پساب حاصل از آبزیپروری بر محیط زیست، قادر به تولید زیست توده گیاهی جهت مصارف انسانی و دامی مناسب هستند. بحث: در نتیجه، پیشنهاد می گردد، به منظور کاهش اثرات پساب مزارع پرورش میگوی چابهار، کشت اقتصادی این گیاه در سطح وسیع، مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

گیاهان شورپسند ، شورورزی ، پساب پرورش میگو ، چابهار