برآورد فرسایش و رسوب پارک آبخیز گاوازنگ با رویکرد مدیریت بهره وری پارک جنگلی

افزایش رشد جمعیت و توسعه روزافزون مناطق شهری و صنعتی شدن جوامع، از یک طرف و کاهش حریم های طبیعی از طرف دیگر موجب کاهش سطح پوشش گیاهی، افزایش فرسایش خاک و افزایش مقدار ضریب جریان سطح می شود. هدف از پژوهش حاضر، برآورد شدت فرسایش و میزان رسوب در پارک آبخیز گاوازنگ بااستفاده از مدل تجربی MPSIAC است که بیشترین پارامترهای موثر را در فرسایش و رسوب در نظر می گیرد، به عنوان تکنیک مورد استفاده قرار گرفت. همچنین با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی پارامترهای محیطی در قالب این روش مورد بررسی قرار گرفته اند. از نرم افزار GIS برای تهیه لایه های اطلاعاتی استفاده و سپس تمامی لایه ها با هم ترکیب گردید. میزان رسوب برآورد شده در این حوزه برابر با 272/62 متر مربع در هکتار، در کلاس فرسایشی 3 و از نظر طبقه بندی کیفی فرسایش در درجه ی متوسط قرا رداشته و طبق تعریف این کلاس برای جلوگیری از فرسایش خاک باید اقدامات لازم انجام شود. از آنجایی که محدوده مطالعاتی باهدف مدیریت بهره وری و پارک جنگلی می باشد. استفاده از روش های مناسب عملیات های بیولوژیکی و طراحی فضای سبز می تواند مانع فرسایش و رسوب در پارک آبخیز گاوازنگ گردد.

کلیدواژه ها:

پارک ابخیز گاوازنگ ، MPSIAC ، فرسایش ، رسوب GIS