کارآیی تخمین گرهای زمین آماری در پهنه بندی تغییرات مکانی حداکثر بارش روزانه حوضه آتشگاه استان اردبیل

هدف از این پژوهش انتخاب مناسب ترین روش درون یابی برای برآورد تغییرات مکانی بارش روزانه در حوزه آبخیز آتشگاه اردبیل می باشد. پس از انجام آزمون های همگنی و استقلال داده ها، از طریق نرم افزار Easy Fit توسط 7 تابع توزیع احتمالاتی، با توجه به سه محک آماری کلموگراف اسمیرنوف، کای اسکوئر و آندرسون دارلینگ اقدام به تعیین بهترین توزیع و برآورد مقدار حداکثر بارش روزانه برای دوره بازگشت های مختلف در هر ایستگاه گردید. روش های درون یابی کریجینگ و کوکریجینگ جهانی با مدل براز ش دایره ای کروی، نمایی، گوسی و نرمال و همچنین روش های عکس فاصله وزنی، تابع شعاع محور، تخمین گر عام و تخمین گر موضعی با استفاده از نرم افزار ArcGIS مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش کوکریجینگ جهانی با مدل برازش دایره ای با کسب حداقل رتبه مناسب ترین روش درون یابی برای دوره بازگشت 2 ساله و روش کوکریجینگ جهانی با مدل برازش نرمال، با کسب پایین ترین رتبه، مناسب ترین روش درون یابی بارش روزانه برای دوره های بازگشت 5، 10، 25 ، 50 و 100 می باشد. بدین ترتیب با استفاده از این روش ها بارندگی روزانه برای حوزه آبخیز آتشگاه درون یابی شد. سپس مقدار متوسط وزنی حداکثر بارش روزانه برای حوزه آبخیز آتشگاه مورد محاسبه قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

دوره بازگشت ، مدل های قطعی کریجینگ ، کوکریجینگ