مقایسه تطبیقی دو شیوه ساختارشناسی فیلمنامه سید فیلد و جان تروبی (مطالعه موردی: فیلم نامه ابد و یک روز)

نگرش ساختاری به عنوان یک رویکرد بسیار موفق در سینمای جهان در زمینه فیلمنامه نویسی شناخته شده است و بسیاری ازفیلم های مهم تاریخ سینما بر اساس این نگرش ساخت شده است. برای نمونه نزد اهالی فیلمنامه نویسی، روش ساختاری سه پرده اییک الگوی کارآمد است که در ژانرهای سینمایی متفاوتی استفاده شده است.اگر چه رویکرد ساختاری نگرشی نسبتا جدید در ادبیات سینما به شمار می آید اما ریشه های تاریخی این اصطلاح به دوران یونانباستان و به ویژه نظریه ارسطو برمی گردد که در بسیاری از اشکال داستانی غرب مورد توجه قرار گرفته است. (ولف و کاکس، 1384:23) اولین پژوهش نظام مند و ساختاری در مورد کنش دراماتیک، بوطیقای ارسطو بود. ارسطو معتقد بود که درام باید آغاز، میانه و پایانداشته باشد. ارسطو در فن شعر می گوید: تمام داستان ها یک آغاز (پرده اول)، یک میانه (پرده دوم) و یک پایان (پرده سوم) دارند. به بیان دیگر قصه های مان دارای یک روند نمایشی هستند، یعنی روند وقایعی که روی خواهند داد. (ارسطو، 125:1369) در تحلیلارسطو بخش هایی نظیر مقدمه، کنش صعودی، اوج، کنش نزولی، و گره گشایی یا فاجعه از اجزای مهم درام به شمار می آیند. (همان)در دیدگاه ارسطویی ساختار سنتی روایت عبارت است از داستانی که در چند پرده نقل می شود. این پرده ها در طول زمان تعدادشانتغییر یافته تا به شکل سه پرده ای امروزین دست یافته است. دانسیگر و راش معتقدند که شکل امروزی این ساختار از نمایشنامه نویس فرانسوی اوجین اسکریب در 1820 اخذ شده است. (دانسیگر و راش، 14:1393).