پارادایم سازمان یادگیرنده با تاکید بر کاربرد مدل تعالیEFQM

عوامل و نیروهای دگرگون ساز دنیای هزاره سوم نظیر تغییرات سریع محیطی، افزایش حساسیت رقابت، جهانی شدن اقتصاد، تحول بنیادین در دنیای کسب و کار، فضای مجازی و سایبری، ظهور سرمایه های فکری و هوشی و دانشوران سازمانی، پدید آورنده مناسبات و سناریوهای جدیدی است که سازمان یادگیرنده یکی از آنها می باشد. مسائلی چون ظهور نسل دیجیتالی ،حذف محدودیتهای زمانی و مکانی، مدیریت دانش و اشتراک دانشی، مدیرت ناب سازمانی و تئوریهای جدیدی چون فراشناخت این الزام را برای مدیران جهانی رقم زده است که باید با لنز دیگری به سازمان و مهم ترین سرمایه های آن یعنی سرما یه های هوشی بنگرند و این مهم تنها در سایه به چالش کشیدن اندیشه های کهنه و بکار بستن تئوریهای جدیدی چون سازمان یادگیرنده امکان پذیر خواهد بود.سازمان یادگیرنده سازمانی است که ، نیازهای محیطی را تشخیص داده، ابزار هماهنگی خود با آنها را فراهم ساخته ، خود را به محل یادگیری تبدیل کرده و یادگیری را جهت می دهد. رمز موفقیت چنین سازمانهایی سرآمدی سازمانی و بهر ه گیری از الگوهای توانمند سازی از جمله الگوهای تعالی سازمانی است. الگوی سرآمدی یا تعالی سازمانی (EFQM) ازطریق توجه به توانمندسازها، بنیادهای بهبود را در ابعاد مختلف سازمان ایجاد کرده و با رویکردی نظام دار درون هر رویکرد انسجام منطقی خلق نموده و با یکپارچه سازی مجموعه توانمندسازها، در توانمندسازهای سازمانی سینرژی ایجاد می کند .حاصل این اقدام، بهبود توانمندی کارکنان، افزایش کیفیت و کسب بازارهای جدید است. سازمانها و بنگاههای اقتصادی ایران نیز به دلیل حرکت در راستای توسعه و کسب مزیت رقابتی در دنیای پر تلاطم امروز، بیش از هر زمان دیگر نیازمند به دستیابی استاندارد ابزارها و روشهای آموزشی برای توسعه دانش کارکنان می باشند. در پاسخ به این الزام مقاله حاضر در صدد است ضمن پرداختن به موضوع پارادایم سازمان یاد گیرنده، رویکرد مدل تعالی سازمانی را نیز مورد بررسی قرار داده و ارتباط این الگو را با توانمندی دانشوران سازمانی مورد بحث و بررسی قرار دهد

کلیدواژه ها:

یادگیری ، سازمان یادگیرنده ، یادگیری سازمانی ، مدل تعالی سازمانی