رابطه تاب آوری با امیدواری دبیران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تاب آوری و امیدواری دبیران انجام شده است. این مطالعه از نظر هدفکاربردی و از نظر روش پژوهشی توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دبیران متوسطه دوم ناحیه یک زاهدان در سال تحصیلی 98 - 1397 بود. به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم تعداد 218 دبیر شهر زاهدان موردمطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و امیدواری (اشنایدر وهمکاران، 1991) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون با کمک نرم افزار SPSS21 استفاده شد. بر اساس یافته ها تاب آوری دارای میانگین ± انحراف معیار 424 / 18± 695 / 71 و امیدواری دارای میانگین ±انحراف معیار 035 / 3± 631 / 27 بود. مقدار ضریب همبستگی تاب آوری با امیدواری (r=0/382, p<0/001) مثبت ومعنی دار بود. نتایج رگرسیون هم نشان داد تاب آوری می تواند 31 / 16 درصد از تغییرات امیدواری دبیران را پیش بینی کند.همچنین یافته ها نشان میدهد که از میان مولفه های تاب آوری فقط مولفه ی اعتماد به غرایز و تحمل عاطفه منفی با مقداربتای 234 / 0 از توان پیش بینی تغییرات امیدواری دبیران برخوردار بوده است (p<0/001). بنابراین می توان نتیجه گیری کردکه افزایش تاب آوری با افزایش امیدواری دبیران همراه است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، تاب آوری ، امیدواری ، دبیران ، زاهدان