بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر مولفه های صفت خشم (کاهش خلق خشمگین و واکنش خشمناک) زنان دارای همسر معتاد در شهر مشهد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر مولفه های صفت خشم (کاهش خلق خشمگین وواکنش خشمناک) زنان دارای همسر معتاد در شهر مشهد بود. روش پژوهش: از نوع نیمه آزمایشی، به شیوه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان دارای همسر معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد بود که ازطریق نمونه گیری در دسترس و هدفمند 30 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایشی شفقت به خود و15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ازپرسشنامه کنترل خشم اسپیلبرگر (1999) برای سنجش کنترل خشم در مرحلهپیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایش در 8 جلسه 120 دقیقه ای آموزش درمان شفقت به خود شرکت کردند.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره در گروه آزمایش و کنترل نشان داد که آموزش شفقت به خود در خردهمقیاس های صفت خشم، خلق خشمگین (90 / 12 ) F و واکنش خشمناک (79 / 45) F در سطح (001 / 0 > P) زنان تاثیر معنادارداشت. نتایج این مطالعه نشان داد آموزش مبتنی بر شفقت، روش موثری برای کاهش خلق خشمگین و واکنش خشمناک زناندارای همسر معتاد است.

کلیدواژه ها:

زنان دارای همسر معتاد ، شفقت به خود ، صفت خشم