نسبت دهر و زمان در نظرگاه افضل الدین کاشانی
محل انتشار: دوفصلنامه حکمت معاصر، دوره: 10، شماره: 2
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 584
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WISDOM-10-2_008
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1399
چکیده مقاله:
افضل الدین کاشانی، فیلسوف و حکیم متاله قرن ششم و هفتم، از جمله حکمایی است که آثار متعددی به ویژه در مبحث معرفت نفس از خود به جای گذاشته است. یکی از مفاهیم فلسفی مهمی که تقریبا اغلب فلاسفه و حکما به آن پرداخته اند و افضل الدین نیز درباره آن رای مستقلی ارائه کرده، مفهوم زمان و نسبت آن با دهر و سرمد است. وی همچون سایر حکمای متاله اصل برینی برای زمان در نظر دارد که متعلق به عالم مبدعات یا معقولات است. او زمان را تصویر متحرک سرمدیت می داند، ولیکن به جای واژه سرمد از واژه دهر استفاده می کند. دهر از نظر افضل، مقدار وجود است. نکته مهم آن است که فلسفه افضل مبتنی بر آگاهی (یا به تعبیر افضل آگهی)، شهود و ادراک ذات به ذات است. از این جهت، او به مسلک اشراقیون تعلق می یابد. همچنین تاکید او بر دهر، به عنوان حقیقیت لم یزل و لایزال، ما را به ریشه های باستانی دیدگاه افضل، به ویژه پیوند آن با طریقت زروانی (از طرائق معنوی مزدیسنایی) سوق می دهد. در این مقاله، پس از ذکر پیشینه ای درباره مفهوم فلسفی و عرفانی زمان، به بررسی نظرگاه باباافضل در این باره خواهیم پرداخت و رویکرد حکمی/ عرفانی او را تبیین خواهیم نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم اسدیان
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی. دانشگاه رازی کرمانشاه
الیاس نورایی
عضو هیات علمی گروه زمان و ادبیات فارسی دانشگاه کرمانشاه
خلیل بیگ زاده
عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :