تاثیر آموزش و مدیریت والدین بر رفع بیش فعالی نقص توجه کودکان

بیش فعالی نقص تجه یا ADHD نوعی اختلال شایع است که حدود 8 تا 10 درصد کودکان را مبتلا می کند. این بیماری در پسران شایع تر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است. ویژگی های اولیه بیش فعالی از سال های اولیه رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود. کودکانی که به دلیل بیش فعالی و شیطنت زیاد والدین خود را کلافه و خسته می کنند و باعث می شوند پدر و مادر ناراحت شوند، با کنترل و رفتار صحیح اطرافیان قابل کنترل و تربیت می باشند. زمانی که مادرها و پدرها اطلاعات موردنظر در ارتباط با بیش فعالی کودکان را کامل بدانند تصمیم گیری آنها برای آینده کودکانشان کم اشتباه تر و کم خطاتر خواهد بود. بیش فعالی امروزه عارضه ای بسیار شناخته شده است، اما به دلیل شناخت سطحی و ناکافی ممکن است بعضی رفتارهای طبیعی یا اختلالات دیگر کودک تحت عنوان بیش فعالی شناخته شوند. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی به بررسی نقص بیش فعالی در کودکان و تاثیراتی که والدین در جهت رفع این نقص می گذارند پرداخته است. بررسی ها نشان می دهد که والدین باید بدانند که تشخیص قطعی اختلال بیش فعالی فقط بوسیله پزشک متخصص امکان پذیر است، اما برای تشخیص اولیه نیز باید شناخت کامل تری از نشانه ها و علائم اختلال بیش فعالی داشته باشند و آن ها را با رفتار کودک خود منطبق کنند. همچنین والدین کودکان باید توجه کنند، کودکان آن ها کاری را انجام می دهند که آن ها انجام م یدهند و اولین الگو برای کودک خود هستند، اگر والدین الگوی رفتاری خوبی داشته باشند کودکانشان رفتار بهتری خواهند داشت. همچنین والدین باید احساساتشان را به کودک بیش فعالی خود نشان دهند این احساس اگر صادقانه باشد کودک متوجه می شود رفتاری که انجام داده است چه تاثیری از لحاظ احساسی در والدین دارد.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، کودکان ، الگوی رفتاری ، والدین ، آموزش