بررسی نقش عملیات نهالکاری درکاهش فرسایش بادی درمناطق بیابانی ایران مطالعه موردی: عین خوش - دهلران

تحقیق حاضر با بررسی تاثیر عملیات نهالکاری درکاهش فرسایش بادی نقش اینگونه اقدامات را در تقلیل رسوبات بادی طی سالهای 84 تا 88 در بخشی از منطقه بیابانی دشت عباس - عین خوش بصورت کمی نشان میدهد مناطق مورد مطالعه شامل تپه ها و پهنه های ماسه ای نیمه فعال، جمعا با وسعت 677/03 هکتار درجنوب شرقی شهرستان دهلران واقع گردیده که در آن عملیات نهالکاری با استفاده از گونه کهور پاکستانی صورتگرفته است روش مطالعه در این پژوهش برمبنای مدل پیشنهادی فرسایش بادی درایران مرسوم به IRIFR می باشد در هر واحد کاری و مناطق شاهد آنها با بررسی و ارزیابی دقیق صحرایی در سال 89 ، 9 عامل موثر بر فرسایش خاک و رسوبزایی با استفاده از جداول پیشنهادی مدل ، امتیاز دهی و با میانگین گیری وزنی، امتیاز هر عامل در کل منطقه اجرایی تعیین شد. سپس با استفاده از معادله ارائه شده توسط مدل ، پتانسیل رسوبدهی محاسبه گردید. طبق نتایج بدست امده مقدار رسوب ویژه در سال اول از 30/67 به 1/66 ، در سال دوم از 29/91 به 1/68 در سال سوم از 39/58 به 3/02 در سال چهارم از 35/99 به 4/45 و در سال پنجم از 32/08 به 8/49 تن در هکتار در سال رسیده است.

کلیدواژه ها:

عملیات نهالکاری ، عین خوش دهلران ، فرسایش بادی ، مدل IRIFR ، مقدار رسوب ویژه