تاثیر تکنولوژی های اطلاعات و ارتباطات بر سازگاری زیست محیطی؛ مطالعه نگرش فعالان محیط زیست

هدف این مقاله ارزیابی تاثیر فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی بر سازگاری زیست محیطی شهروندان ایرانی به منظور دستیابی به توسعه پایدار محیط زیست ایران است. برای تحلیل یافته های این مطالعه از یک سنتز نظری که رویکردهای پایداری اکولوژیک، توانمندی اجتماع، و توسعه مشارکتی را به هم پیوند می دهد، استفاده شده است. روش شناسی این مقاله، کمی و بر اساس پیمایش بوده و از نمونه گیری هدفمند و خوشه ای چندمرحله ای برای انتخاب نمونه ها استفاده شده است. این مقاله برای دستیابی به اهداف پژوهش، نگرش فعالان محیط زیست را مورد سنجش قرار داده است. برخی یافته ها نشان می دهند که متغیرهای استفاده از فناوری های ارتباطات و اطلاعات و سازگاری زیست محیطی شهروندان هم تغییر بوده و رابطه همبستگی دارند (4/0r=). همچنین میزان تاثیر فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی بر سرمایه اطلاعاتی و آگاهی زیست محیطی به ترتیب دارای میانگین های 84/22 و 62/25 است. تاثیر فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی بر توانمندسازی زیست محیطی و مشارکت زیست محیطی شهروندان به ترتیب میانگین های40/26 و 61/53 را نشان داده که نسبت به حد متوسط از مقادیر بالاتری برخوردار بوده اند. از سوی دیگر، مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد فناوری های ارتباطات و اطلاعات با ضریب مسیر 58/0β= بر سرمایه اطلاعاتی تاثیر می گذارد. نتایج دیگر تحقیق نشان داد سرمایه اطلاعاتی با ضریب 65/0β= بر آگاهی زیست محیطی شهروندان تاثیرگذار بوده است. همچنین، تاثیر سرمایه اطلاعاتی بر توانمندی زیست محیطی مقدار 45/0β= و تاثیر سرمایه اطلاعاتی بر مشارکت زیست محیطی شهروندان مقدار 52/0 β=را نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اطلاعاتی ، ارتباطات محیط زیست ، توانمندسازی زیست محیطی ، مشارکت زیست محیطی ، آگاهی زیست محیطی