مکان یابی و ظرفیت سنجی بهینه سلول های خورشیدی در سیستم های فتوولتائیک با هدف کاهش اثرات نامطلوب هارمونیکی با استفاده از روش تجزیه و تحلیل دو فازی

نیروگاه های تولید پراکنده دارای ظرفیت تولیدی از چند کیلو وات تا 10 مگاوات هستند که جهت تولید انرژی الکتریکی در نقاط نزدیک به مصرف کنندگان به کار می روند. از انواع آنها می توان به سلول های خورشیدی، میکرو توربین ها، نیروگاههای بادی و ... اشاره کرد. چنانچه این نیروگاه ها به شبکه متصل شوند، اثرات مختلفی روی شبکه از جمله کاهش تلفات شبکه، بهبود پروفیل ولتاژ و افزایش قابلیت اطمینان شبکه خواهند داشت. عدم جایابی مناسب نیروگاه های تولید پراکنده در شبکه باعث افزایش تلفات و بالا رفتن هزینه های تولید و انتقال انرژی می شود. بنابراین لازم است با روش های بهینه سازی و استفاده از الگوریتم، جایابی و ظرفیت سنجی این نیروگاه ها و سلول های خورشیدی در سیستم های فتوولتائیک در شبکه های توزیع و فوق توزیع برق انجام گیرد؛ بدین ترتیب که تعداد نیروگاه های تولید پراکنده، محل نصب و ظرفیت سلول های خورشیدی در هر باس از شبکه چنان تعیین شود که شاهد کاهش بیشترین تلفات در شبکه و کاهش هارمونیک های شبکه باشیم. در این پروژه از روش الگوریتم یادگیری معلم در بهینه سازی مساله استفاده شده است. پس از استخراج فلوچارت این روش در جایابی بهینه نیروگاه های تولید پراکنده، شبیه سازی بر روی شبکه 45 شینه IEEE اجرا شده و نتایج بدست آمده از چند بار اجرای برنامه، با یکدیگر مقایسه شده و مزایا و معایب آن بیان شده است. نتایج بدست آمده بهبود پروفیل ولتاژ، کاهش تلفات و همچنین کاهش اثرات نامطلوب هارمونیکی در شبکه توزیع برق در حضور سیتم فتوولتائیک را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

سلول خورشیدی ، سیستم فتوولتائیک ، روش تجزیه و تحلیل دوفازی