استفاده از تکنیک تزریق هوا در کف شناور جهت کاهش مصرف سوخت انواع شناورها

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 454

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MSTSA-14-47_005

تاریخ نمایه سازی: 29 اسفند 1398

چکیده مقاله:

بر اساس گزارش موسسه ی Services Freight Investor، افزایش 0/5 دلاری قیمت نفت خام، می تواند قیمت سوخت را به میزان سه دلاربه ازای هر تن افزایش دهد. قیمت سوخت در طول پنج سال گذشته، بیش از دو برابر شده است و این بدین معنی است که مالکان کشتی ها،احتمال کسب سود چندانی را نخواهند داشت. اگر 10 درصد افزایش در قیمت نفت خام ملاحظه شود، تقریبا همان روز، افزایش 10 درصدی درقیمت سوخت کشتی را نیز شاهد خواهید بود. امتیازات استفاده از روش های کاهش سوخت ب هعنوان روش های موجود جهت صرفه جویی درمیزان سوخت شناور می توان به کاهش آلودگی هوا، کاهش مصرف فراورده های نفتی،کاهش یارانه ی بخش حمل و نقل، ایمنی بیشتر، سایرمنابع اقتصادی نام برد. بر این اساس، حتی کوچک ترین تغییر در جهت کاهش درگ بدنه و نیز مصرف سوخت، تاثیرات به سزایی در اقتصادخواهد داشت. از سوی دیگر، مسیله ی سرعت در میان شناورها مخصوصا شناورهای تندرو، مسیل های است که حتی کوچک ترین مقدار در بهبودآن مورد توجه بسیاری از محققین و مراکز تحقیقاتی و نظامی قرار گرفته است. مهم ترین فاکتور در میزان مصرف سوخت شناور، مقاومت بدنه یشناور است. همچنین، مهم ترین فاکتور در میزان مقاومت بدنه ی شناور، مقاومت اصطکاکی پوسته می باشد. با توجه به میزان سطح خیس شناورو نوع جریان اطراف آن میزان مقاومت اصطکاکی پوسته متغیر است. تکنیک های مختلفی برای افزایش سرعت شناور در توان ثابت (یا کاهشتوان شناور در سرعت ثابت) وجود دارد. در این مقاله، ضمن مرور مطالعات مشابه گذشته، به اثرات سیستم تزریق هوا بر بدنه ی خیس شناورها،به منظور کاهش درگ، افزایش سرعت و کاهش مصرف سوخت پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کاهش درگ اصطکاکی ، تزریق هوا ، شناورهای مجهز به سیستم تزریق هوا ، کاهش مصرف سوخت ، شناور ایرکاویتی

نویسندگان

مهدی ریشهری

کارشناسی ارشد مهندسی معماری کشتی، دانشگاه صنعتی شریف

محمدمهدی مباشری ظفرآبادی

کارشناسی ارشد مهندسی معماری کشتی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

علی دهقانیان

دانشجوی دکترای مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر