بررسی موضوعی شمایل نگاری پیامبر اسلام (ص) در نگارگری دوره ایلخانی و حضرت مسیح در نقاشی مذهبی بیزانس متاخر

شمایل نگاری، سنتی است که بیش از همه در حیطه هنر مذهبی و قدسی می گنجد.شمایل ها چیزی را که از طریق شباهت فیزیکی نمی توانند یا درصدد بیانش نیستند، به زبانانتزاع، رمزپردازانه بیان، می کنند. نگارگری اسلامی در دوران اموی تحت تاثیر دو عاملاصلی، کلاسیک و ایرانی بود. با طلوع عصر عباسی عنصر ایرانی غلبه پیدا کرد و تاثیرگذاراصلی شناخته شد. اما در پایان سده دوازدهم هجری/ ششم میلادی نوآوری متاثر از عناصرکلاسیکی- بیزانسی، بینش هنری در نگاره های اسلامی به جایگاه شایسته خود دست یافت.شمایل نگاری از دیدگاه هنر مسیحی، به نقاشی تصویر مسیح و مریم عذرا باز می گردد.در سده های میانه، نگرش مسیحیت به عهد عتیق بر این اصل متکی بود که تقریبا همهحوادث ذکر شده به گونه ای استعاری و رمزی، ظهور مسیح و گوشه هایی از حوادث مربوطبه زندگی و مرگ او و نیز گسترش بعدی آیین وی را خبر می دهند.این بررسی نشان می دهد نقاشی اسلامی بیشتر از نقاشی بیزانس تاثیر پذیرفته و موضوعاتیهمچون تولد، غسل مسیح، خیانت، در ایشان (حضرت محمد ومسیح)، تعامل بین مسلمانانو مسیحیان، معراج و کشته شدن مسیح موضوعات متشابهی است.

کلیدواژه ها:

نگارگری اسلامی ، نقاشی مذهبی مسیحی ، شمایل نگاری ، پیامبران