بررسی روند نمادگرایی شمایل ها در نگارگری اسلامی از منظر نشانه شناسی

بررسی شمایل نگاری در نگارگری اسلامی که دوره ها و مکاتب مختلف آن مملو ازآثاری استکه در آن هنرمندان از روش ها ی مختلفی برای ترسیم چهره ایمه اطهار و اولیا بهره برده اند، نشان ازگرایش به نوعی نمادگرایی در طرح شمایل ها چه در دوران گذشته و چه در دوره معاصر دارد. نگاهنمادین به شمایل ها اشاره به دو نکته دارد؛ نخست اینکه در اغلب موارد، ارتباط مخاطب با موضوعو محتوا، مربوط با شمایل ها بوده تا یک ارتباط حسی با آنها، و نکته دوم این شمایل نگاری به شکلنمادین به هنرمند این اجازه را می دهد تا در ارایه اینگونه آثار توجه مخاطب را بیشتر متوجه برخیویژگی های قدسی و جایگاه خاص ایمه اطهار و اولیا نماید. البته نماد گرایی در این حوزه دارایاشکالات و کاستی هایی است که با ارزیابی دقیق آن، شاخص های اصلی برای خلق آثار تصویری،متناسب با شان اولیای الهی، مشخص خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خیالی نگاری ، شمایل اولیا ، نگارگری ایرانی اسلامی ، نمادگرایی ، مقدسین ، نشانه شناسی ، عناصر بصری ومفهومی