چگونه انقلاب انرژی های نو و ارتباطات طلیعه فرا رسیدن عصر سرمایه داری توزیعی را می دهد

تمدن صنعتی ما در یک تقاطع قرار دارد. نفت و سایر انرژی های سوخت فسیلی که مسیر صنعتیزندگی ما را می سازند رو به اتمامند و فناوری هایی که از آنها ساخته شده و با این سوختها بهحرکت در می آیند قدیمی شده اند. تمامی زیرساخت هایی که از سوخت های فسیلی ساخته شدهاند قدیمی شده و قابل تعمیر نیستند. نتیجه این که بیکاری به سطح بالا و خطرناکی در تمامدنیا رسیده است. دولتها، کسب و کارها و مصرف کنندگان، بدهی دارند و استانداردهای زندگیدر همه جا رو به کاهش هستند. آمارها نشان می دهند یک میلیارد نفر تقریبا یک هفتم ازجمعیت کره زمین از گرسنگی و قحطی رنج می برند. بدتر این که تغییرات اقلیمی ناشی ازصنعت سوخت فسیلی پدیدار شده اند و گونه های زنده را به خطر انداخته اند.از زمان رکود بزرگ در تابستان 2008 ، دولتها، اجتماعات کسب و کار و جامعه مدنی درگیربحث های داغی درباره احیای اقتصاد جهانی شده اند. گرچه اقداماتی چون ریاضت اقتصادی واصلاحات بازار، نیروی کار و مالی برای پیش بردن این فرآیند احیای اقتصادی، لازم هستند امابسنده کردن به این فاکتورها برای رشد دوباره اقتصاد کافی نیست. اجازه دهید با یک داستانتوضیح دهم. انگلا مرکل صدراعظم آلمان چند ماه بعد از رسیدن به این مقام از من خواست تابه برلین بروم و به تشکیلات اداری وی کمک کنم تا موضوع ایجاد شغل های جدید و رشد اقتصادآلمان را در قرن بیست و یکم حل کنیم. پرسیدم: شما چطور می خواهید اقتصاد آلمان، اقتصاد اروپا و یا حتی دنیا را در دورانی رشد دهیدکه ذخایر انرژی رو به پایان است، در حالی که انقلاب صنعتی بر مبنای این ذخایر شکل گرفته بود کاملا مشخص است که دومین انقلاب صنعتی در حال از بین رفتن است و انتشار دی اکسیدکربن در حال تهدید زندگی انسان بر روی کره زمین است. آنچه ما اکنون به آن نیاز داریم یکروایت اقتصادی است که می تواند ما را واردآینده پساکربن کند. یافتن این نسخه های جدیدمستلزم فهم نیروهای فناورانهای است که می تواند اصلاحات عمیق را در جامعه ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

انقلاب صنعتی ، جامعه مدنی ، کسب و کار ، تغییرات اقلیمی ، فناوری