ارزیابی ضریب اضافه مقاومت1 برای مولفه گیرداری غیرسازه در بتن بواسطه آزمایش های آزمون میز لرزان

در استانداردهای ACI 318-11 و ASCE/SEI 7-10 یک ضریب اضافه مقاومت 0 برای طراحی لرزه مولفه گیرداری غیرسازه ای ساختمان در بتن تعریف شده است. اگرچه در این استانداردها با مکانیزم مشابهی با ضریب اضافه مقاومت برای سازه های ساختمان اعمال شده است، منطق بکار رفته برای گیرداری اساسا متفاوت میباشد. هدف اصلی این ضریب دارای دو وجه میباشد: برای تشویق از بکارگیری سیستم های گیردار شکل پذیر که در بندهای استاندارد ACI 318 تعریف شده است - که با اعمال ضریب پنالتی به مهارهای غیرشکل پذیر میباشد و از طرف دیگر افزایش نیروهای طرح مهارهای غیرشکل پذیر برای نمایش تراز بارگذاری بیشتر طرح می باشد. در سیستم های شکل پذیر، یک مقدار 0=1 مورد استفاده قرار گرفته است، بطوری که در سیستم های غیرشکل پذیر مقادیر  0=2 5و  0=1 5 برپایه مقادیر Rp بزرگتر از و یا کمتر از 2 تخصیص داده شده است. این مقادیر به همراه با رابطه پیشنهاد شده برای مقادیر مولفه Rp میباشد که بطور آزمایشگاهی بیان نشده است. تحقیقات بر روی این امر در SDSU از سال 2011 ادامه دارد تا این ضریب اضافه مقاومت مشخص شود، که شامل دو سال آزمایش سازه دینامیکی با مقیاس کامل با استفاده از یک مولفه ایده آل غیرسازه ای و چندین نوع مهار مختلف در میز لرزان میباشد. این مقاله خلاصه ای از آزمایش سازه انجام شده با هدف مقادیر مناسب و همچنین بحثی بر روی شکل پذیری را بیان میکند همانطور که بر اضافه مقاومت در سیستم های مهار اعمال شده است.

کلیدواژه ها:

گیرداری در بتن ، مهار مورد نیاز ، مولفه های غیرسازه ای ، اضافه مقاومت