بررسی آزمایشگاهی ظرفیت برشی اتصالات بتنی

یکی از علل خرابی سازه های بتنی عملکرد ضعیف آنها در محل اتصالات میباشد. از مهمترین دلایل خرابی اتصالات بتنی، میتوان به طراحی نامناسب یا عدم اجرای صحیح در شیوه بتنریزی اشاره نمود. یکی دیگر از عواملی که مورد توجه قرار نمیگیرد، وجود اختلاف زمانی در مراحل بتنریزی است که باعث ایجاد ناحیهای به نام درزسرد در اتصالات بتنی میشود. پژوهشگران حوزه ساختمان برای برطرف کردن ضعف عملکرد اتصالات در سازه های بتنی بهدنبال راهکارهایی جهت افزایش مقاومت این نواحی در برابر نیروهای وارده میباشند. مهمترین نیروی مقاوم در محل اتصالات وجود اصطکاک در مرز مشترک قطعات بتنی میباشد که این عامل بازدارنده نیروی برش اصطکاکی نامیده میشود، از مهمترین عوامل موثر بر این نیرو میتوان به مقاومت فشاری بتن و تغییرات در اسلامپ بتن اشاره نمود. بنابراین در پژوهش جاری، تاثیر این 2 پارامتر بر مقاومت برشی در اتصالات بدون درزسرد (یکپارچه) و دارای درزسرد مورد ارزیابی قرار میگیرد. به همین منظور در این مقاله تعداد 65 عدد نمونه برشی غیرمسلح با ابعاد مکعبی 150×150×150 میلیمتر و 50 عدد نمونه فشاری توسط دستگاه بارگذاری مورد آزمایش قرار میگیرد. نتایج بدست آمده از آزمایشات نشان میدهد که در نمونه های بدون درزسرد، افزایش مقاومت فشاری و کاهش میزان اسلامپ بتن سبب افزایش ظرفیت برشی شده، در حالیکه در نمونه های دارای درزسرد این تغییرات باعث کاهش ظرفیت برش اصطکاکی میشود.