بررسی و تحلیل فضای سبز شهر آبادان با رویکرد توسعه پایدار

رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت شهرها در طی سالهای مختلف و وجود آلودگی های زیست محیطی نیاز به فضای سبز و گسترش آن را به عنوان یکی از مهمترین عوامل موثر در کاهش آلاینده ها مطرح میکند. فضای سبز به عنوان یکی از معیارهای توسعه پایدار شهری و تنفس گاه شهری محسوب می شود که وجود این فضاها در شهرها موجب ارتقا کیفیت زندگی شده و در نتیجه میزان و نحوه پراکنش فضای سبز در عرصه های شهری هم از بعد شهرسازی و هم به لحاظ عدالت اجتماعی حائز اهمیت است. پیش از هر نوع برنامهریزی برای توسعه فضای سبز شهری، باید معیارها و استاندارهای توسعه فضای سبز معین و مشخص شود. وضعیت موجود شهرها نه تنها بر ایجاد فضای سبز وسیع و مهمتر از همه برنامه ریزی شده و حساب شده را ایجاب میکند، بلکه بیش از هر زمان دیگر خواهان فضاهای سبز وسیع به منظور برقراری موازنه اکولوژیک در مقابل محیطهای ساخته شده است. هدف این پژوهش، بررسی فضاهای سبز درجهت رسیدن به استانداردها و وضعیت مطلوب و نیز ارزیابی پارکها و فضاهای سبز عمومی در شهر آبادان است و در آن، به صورت تطبیقی، مناطق سه گانه شهر آبادان بررسی شدهاست. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است و جمعبندی داده های کمی در قالب بررسی کاربری اراضی شهری و سرانه های مرتبط با آن نتیجه نهایی تحقیق را به دست دادهاست. یافته ها در زمینه چگونگی توزیع فضاهای سبز شهری در مناطق سه گانه نشانگر آن است که توزیع فضاهای سبز شهری در شهر آبادان متعادل نبوده است و بیشترین سرانه فضای سبز در شهر آبادان متعلق به منطقه یک با میزان 3/27مترمربع وکمترین آن منطقه سه با1/64 مترمربع فضای سبز می باشد. با توجه به اینکه سرانه فضای سبز برای هر نفر در ایران با توجه به خواص اقلیمی بین 7 تا 12 مترمربع میباشد. بنابراین شکاف عمیقی بین سرانه پیشبینی در کشور و محدوده مورد مطالعه وجوددارد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، توسعه پایدار ، شهر آبادان