طراحی فراگیر راهکاری جهت دستیابی به معماری پایدار اجتماعی

امروزه توسعه پایدار تبدیل به مقوله مطرح برای تامین نیازهای انسان و طبیعت برای دستیابی به جامعه ای شادتر و درعین حال محیط زیستی سالم تر شده است. معماری و ساخت و ساز، بدلیل تاثیر شگرفی که در زندگی مردم و محیط زیست داشته، در اهداف توسعه پایدار قرار گرفته است. بنابراین معماران و برنامهریزان، طراحی خود را مبتنی بر پایداری قرار دادند و اصول معماری پایدار را به عنوان قوانین ضروری در طراحی مطرح کردند. از طرفی با توجه به رشد روز افزون جمعیت و در نتیجه ساخت و ساز مجتمع های مسکونی، از مهمترین بخش تاثیرگذار در معماری، بخش مسکن تلقی می شود. طراحی فراگیر یک روند رو به رشد جهانی است و می تواند مرتبط با موضوع پایداری اجتماعی باشد ، که در عرصه سیاسی و در دنیای امروزی به رسمیت شناخته شده است. طراحی فراگیر نیازها ، مشارکت اجتماعی و دسترسی به کالاها و خدمات را در وسیع ترین حالت ممکن در اختیار کاربران قرار می دهد. به همین دلیل ، شمول و پیشرفت افرادی که به دلایل مختلف از تعامل در جامعه محروم شده اند بسیار ضروری است. در این مقاله سعی می گردد از طریق مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی تحلیلی به تحلیل ارتباط بین اصول طراحی فراگیر و اصول پایداری اجتماعی در معماری پرداخته شود. نتایج تحقیق میتواند نقطه شروع ارزشمندی برای اجرای موضوع پایداری اجتماعی از طریق اعمال اصول طراحی فراگیر در طراحی مسکن باشد. این مقاله سعی بر آن دارد که با شناخت هرچه بیشتر اصول طراحی فراگیر، راهنمایی برای برنامه ریزان و معماران جهت دستیابی هر چه بیش تر به معماری پایدار اجتماعی باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی فراگیر ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، ساختمانهای مسکونی ایران.