آسایش حرارتی و معماری همساز با اقلیم استان قزوین

از آنجائی که عناصر اقلیمی بر روی آسایش انسان تاثیر فراوان دارد، لذا آب و هوا به عنوان یکی از عوامل مهم اثرگذار بر جنبه های مختلف زندگی انسان، بویژه سلامت و آسایش انسان نقش اساسی دارد، اگر بناهای انسان ساخت با این عامل مهم هماهنگ باشند، هم آسایش انسان را فراهم میکنند و هم کاهش مصرف انرژی را در پی خواهند داشت. در این تحقیق جهت بررسی آسایش اقلیمی و معماری همساز با اقلیم شهرهای استان قزوین، از آمار و اطلاعات 30 سال دما، بارش، باد و رطوبت نسبی مربوط به 6 ایستگاه هواشناسی با روش دمای موثر اولگی از دیدگاه اقلیم شناسی معماری به عنوان یک شاخص استفاده شده است. در این تحقیق شهرستانهای قزوین، تاکستان، آوج، بوئین زهرا، معلم کلایه، کوهین به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است، زیرا شرایط آب و هوایی در این مناطق در دوره های سرد و گرم سال بسیار متفاوت بوده و از نظر آسایش زیستی رفاه حال شهروندان دارای مشکلاتی زیادی می باشد. هدف از انجام این تحقیق شناخت زمانی و مکانی شرایط مطلوب آسایش زیستی متناسب با معماری شهرهای استان قزوین و مطابقت آن با عوامل اقلیمی از دیدگاه اقلیم شناسی معماری است.نتایج این تحقیق نشان می دهد که آسایش حرارتی در 9 ماه سال مطلوب و مناسب نمی باشد، زیرا در ماه های مختلف دوره سرد و گرم سال درهمه شهرها شرایط اقلیم منطقه ای بشدت سرد و یا خیلی گرم بوده است، لذا آسایش حرارتی از نظر شرایط زیستی نامطلوب می باشد، تنها در ماه های اردیبهشت، خرداد و مهر شرایط زیستی مطلوب است، بدین ترتیب دوره سر دسال خارج از محدوده آسایش بوده و بدلیل سرمای زیاد استفاده از وسایل گرمازا و سیستم های مکانیکی تولید انرژی حرارتی الزامی است، همچنین در دوره گرم سال جهت فراهم شدن شرایط زیستی و آسایش مطلوب مصارف انرژی سرمایشی رو به فزونی است. بدین ترتیب لازم است جهت بهبود آسایش شهروندان، کیفیت معماری در طراحی همساز با اقلیم در راستای نیل به اهداف انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

اقلیم و معماری ، همساز ، آسایش حرارتی ، قزوین