معرفی پدیده آپارتمانهای فرسوده و تبیین راهکارهای مرمت شهری درراستای پیشگیری از معضل آینده مسکن (مورد پژوهی، شهر همدان)

آپارتمان نشینی به نسبت شیوه های برگزیده برای سکونت بشر در طول تاریخ جزء پدیده های نوظهور محسوب می شود. این شیوه از سکونت تاکنون مشکلات شناخته شده ای را به ویژه در خصوص فرهنگ همزیستی و بهره برداری از فضاهای مشاعی و مشترک، از سر گذرانده که عمدتا با تدوین قوانین و فرهنگ سازی در جامعه شهری پذیرفته و هضم شده است. اما به نظر می رسد مشکلات جدیدتری در آینده ای نه چندان دور گریبان گیر مجموعه ای متشکل از شهروندان، مدیران شهری و دستگاه های قضایی کشور خواهد شد. بدون تردید بیشاز 70 درصد از بافت های شهری کشور به پهنه های آپارتمان نشین اختصاص یافته است. مسئله آن زمانی اهمیت می یابد که آپارتمان های فرسوده جای بافت های فرسوده را بگیرند. بدین معنا که ساختوساز در کشور وارد عرصه جدیدتری گردد که با از بین رفتن عمر مفید آپارتمان ها مطرح می شود. این پژوهش از نوع توسعه ای با ماهیت توصیفی و تحلیلی است که سعی دارد در ابتدا مشکل را شناسانده و سپس راهکارهایی برای انجام برنامه ریزی در حوزه های مختلف در مقیاس کلان و خرد ارائه نماید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان از آن دارد که زیرساخت های پولی و بانکی، قانونی و قضایی، شهری و شهروندی برای مواجه با این مشکل زودرس به هیچ وجه آماده نیستند و طی کردن مسیر کنونی در آینده ای نه چندان دور حجم وسیعی از جمعیت شهری کشور را که به ناچار در سیستم آپارتماننشینی صاحب مسکن شده اند با مشکلات غیر قابل انکاری مواجه خواهد ساخت. مشکلاتی که مراجع قضایی کشور را مجاب به رسیدگی در پرونده های مالکین ساختمان ها و اراضی مشاعی نموده و فرهنگ مشارکت، تعامل و همزیستی را نابود میکند.

کلیدواژه ها:

آپارتمان نشینی ، فرسودگی ، مرمت شهری ، بازسازی ، مسکن.