بررسی میزان تندی 12 توده بومی پیاز ایران در دوره انبار مانی

میزان طعم و مزه در پیاز به ژنتیک منحصر به فرد رقمها و توده ها، تندی، تنوع مواد گوگردی ، مواد قندی و عوامل محیطی از جمله دما، آبیاری ، نیتروژن و تغذیه گوگردی بستگی دارد به منظور براورد تنوع بیوشیمیایی در تعدادی از توده های بومی پیاز ایران با استفاده از خصوصیت تندی بذر 12 توده بومی پیاز از مناطق مختلف کشور جمع آویر طی سال 1385 کشت شد و مقدار اسید پیرویک به عنوان شاخص اصلی در براورد تندی ا زطریق واکنشهای رنگ سنجی در این پژوهش اندازه گیری شد. مقدارتندی در دوره انبار مانی در بین توده ها در سطح احتمال یک درصد p<0/01 معنی دار شدند اثر انبار مانی ×توده نیز برروی تندی در سطح احتمال یک درصد p<0/01 معنی دار شد تندی با ماههای انبار مانی کل همبستگی مثبت در سطح احتمال یک درصد p<0/01 نشان داد توده های زرد نیشابور و هوراند اهر بیشترین تندی و توده درچه اصفهان کمترین تندی را در دوره انبار مانی داشتند.