تحلیل بر بارگزاری سازه های تاریخی درشناسایی قوس ها (نمونه موردی مجموعه فرهنگی شاه رکن الدین دزفول)

آثار و ابنیه تاریخی هر کشور پیشینه تاریخی آن کشور محسوب می گردد و این ابنیه دارای ارزش و اهمیت فراوانیهستند. شهرستان دزفول در شمال استان خوزستان و یکی از معدود شهرهای ایرانی که در هسته اصلی شهر بافتتاریخی و هویت فرهنگی خود را تا حدودی حفظ کرده است. در دزفول با نوعی معماری برخورد می کنیم که برخلاف معماری شهرهای دیگر بر اساس هندسه منضبط و چند ایوان است. بافت تاریخی دزفول شامل خانه ها،مساجد، ساباط ها، حمامها و گذرگاه های قدیمی است که از نظر معماری یکی از ارزشمندترین بافت های تاریخیکشور است و تاکنون بیش از یکصد اثر ملی از آن به ثبت رسیده است. بافت آجری با معماری اصیل ایرانی و تزئیناتزیبا، دزفول را به موزه آجری ایران معروف کرده است. در دزفول تا چشم کار میکند، آجرچینی به سبک خون به چشم می خورد که مجموعه فرهنگی شاه رکن الدین دزفول نمونه ای از بنای آجری این منطقه می باشد. اینمجموعه بی نظیر تاریخی در مرکز بافت کهن دزفول ، در محله ای موسوم به شاهرکن الدین قرار گرفته است. اینمجموعه شامل مسجد، بقعه، حمام و مدرسه علمیه که در دوره های تیموری و صفویه ساخته شدند که بقعه شاهرکن الدین در سال 1356 و حمام و مسجد شاه رکن الدین در سال 1382 به ثبت ملی رسیدند. هدف این مقالهبازشناسی طاق های حمام، مسجد و بقعه مجموعه شاه رکن الدین دزفول، با استفاده از منابع، اسناد و مدارکمرتبط و مطالعات میدانی است.

کلیدواژه ها:

ابنیه تاریخی ، مجموعه فرهنگی شاه رکن الدین ، دزفول ، موزه آجری ایران ، طاق