بررسی جایگاه خلوت در معماری خانه های سنتی ایرانی (نمونه موردی خانه های سنتی رشت)

خانه به عنوان یک سر پناه امن، از ابتدایی ترین مسایلی است که انسان همواره با آن روبرو بوده و به دنبال راه حلی منطقی برای تامین آناست . با این تعریف، طراحی آن باید تمامی جنبه های فردی، اجتماعی، مادی و معنوی را شامل شود تا انسان به آرامش حقیقی دستیابد.خلوت به عنوان یکی از ارکان مطلوبیت مسکن در فرهنگ های مختلف مورد توجه بوده و همواره از شاخصه های مطرح برای ارزشگذاری خانه بوده است. خلوت به معنای نیاز انسان به داشتن کنترل و نظارت لازم و کافی بر روابط و ارتباطات خود با دیگران است و اگراین نیاز انسان ارضا نشود شخص احساس تنش و تعارض می کند. لذا افراد برای رسیدن به خلوت مطلوب بسته به شرایط اجتماعی،فرهنگی و حتی سنتی خود از ابراز و رفتار های خاصی استفاده می کنندکه به نتیجه مطلوب در طراحی مساکن دست بیابند. معماریسنتی ایران و به طور خاص، خانه ی سنتی ایرانی یکی از موفق ترین نمونه هایی است که توانسته درطراحی تمامی ابعاد و جنبه هایشخصیتی انسان را ببیند. نیاز به جایی که آدمی بتواند خود را در آن تنها حس کند و به خلوت با خویشتن و پروردگارش بپردازد، زیرا کهآرامش حقیقی تنها و تنها با حس حضور خالق بی همتا ممکن می شود. این تحقیق بر آن است که با روش توصیفی- تحلیلی با تعریف مفهوم خلوت به جستجوی عناصر معمارانه ی متاثر از این مفهوم در خانه های سنتی رشت بپردازد.

کلیدواژه ها:

خانه ، آرامش ، خلوت ، معماری سنتی ایران ، خانه سنتی