بررسی ویژگی های معماری سنتی و بومی مناطق گرم و خشک و بحث مقاوم سازی آن در برابر زلزله

کشور ما در منطقه ای زلزله خیز واقع است . بناهای ساخته شده در سال های گذشته در کشور جدی ترین مشکل در مطالعات خطر وآسیب پذیری شهرها و روستاهای کشور محسوب می شوند . در زمینه معماری سنتی نیز معماری بومی منطقه با نگاه ویژه خود بههمسازی بناها با اقلیم و طبیعتشان مورد توجه است با توجه به زلزله خیز بودن این مناطق و احتمال خسارات شناخت عناصر و مصالحتشکیل دهنده معماری سنتی و بومی مناطق گرم و خشک در تدوین راه کارهای اجرایی بناها با نگاهی به بومی سازی ساخت وساز ومقاوم سازی آن ها در برابر زلزله به عنوان یک مهم مطرح می شود با توجه به وسعت گسترده مناطق گرم و خشک و کویری در جهانبخش زیادی از بناهای آن را بناهای خشتی تشکیل داده و خشت به عنوان عنصر و مصالح ساختمانی آنها مورد استفاده قرار می گیرد . حفاظت و احیا بناهای سنتی می تواند اولین قدم در جهت معرفی صحیح پتانسیل های نهفته در این بناها باشد و در واقع بناهای سنتیمحکوم به فنا و نابودی نیستند،، بلکه می توان از خشت با اندک تغییری در زندگی امروز نیز استفاده کرد به طوری که حتی در برابر زمینلرزه و سایر عوامل طبیعی مقاوم بوده و همچنان پابرجا بماند در این مقاله که به روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است نمونه ای ازویژگی معماری برخی بناها و مقاوم سازی آن ها در برابر زلزله پرداخته شده است . .نتایج تحقیق حاکی از این است که عناصر مطرح شده درمقاله خود سبب ایجاد مقاوم سازی بناها بوده و در کنار تدابیر اقلیمی دیگر موجب می شود تا بتوان معماری سنتی ایران را یک معماری پایداردانست.

کلیدواژه ها:

زلزله ، معماری پایدار ، معماری بومی ، مصالح ، مقاوم سازی در برابر زلزله