بررسی احتمال برخورد سازه های جداسازی شده با دیواره پیرامونی سازه به کمک منحنی های شکنندگی

پدیده ضربه سازه جداسازی شده با دیواره پیرامونی جداساز در اثر وقوع زلزله های بزرگ دنیا یکی از عوامل نگران کننده درمناطق لرزهخیز خصوصا در ایران میباشد. این پدیده بیشتر به دلیل عدم رعایت فاصله ایمن بین سازه و دیوار پیرامونیجداساز رخ میدهد. در این مقاله از جداسازی لرزهای به عنوان مناسب ترین ابزار مهندسی کنترل غیرفعال به منظور کاهشپاسخ های سازه و منحنی های شکنندگی به عنوان ابزاری قدرتمند برای تخمین میزان خسارت و آسیب پذیری سازه هااستفاده شده، سپس پدیده ضربه بین سازه های قاب خمشی فولادی 8، 14 و 20 طبقه جداسازی شده با دیواره پیرامونی،تحت اثر زلزله های دور از گسل، مورد مطالعه قرار گرفته و منحنی های شکنندگی آنها بر اساس شاخص خسارت حداکثردریفت طبقات ترسیم شده اند. برای مدل کردن سازه ها از نرم افزارOpenSees استفاده شده است. لازم به ذکر است برای مدلسازی دیوار پیرامونی و خاک پشت آن، از فنر و میراگرهای سری و موازی بهره گرفته شده است. نتایج تحلیل نشانمیدهند در هیچ شرایطی، دریفت هیچ یک از سازهها در محدوده PGA ها کمتر از 1g، از سطح عملکردی CP عبورنمی کنند و سازه ها پایدار هستند؛ ولی در هر شرایطی، احتمال فراگذشت از سطح عملکرد IO برای همه سازه ها وجود دارد.در سازه 8 طبقه اگر فاصله جداساز با دیواره پیرامونی بیشتر از جابجایی طرح جداساز باشد هیچ گونه آسیبی به سازه واردنمی شود ولی برای سازه 20 طبقه، باید این فاصله به 2 برابر جابجایی طرح جداساز باشد تا هیچ آسیبی به سازه وارد نشود.همچنین در بررسی احتمال برخورد سازه و دیواره پیرامونی جداساز، می توان گفت براساس حداکثر شتاب بیان شده دراستاندارد 2800 ، برای هر یک از سازه ها (0.35g)، درصورتیکه فاصله سازه با دیواره پیرامونی جداساز حداقل 1/5 برابر جابجایی طرح باشد، احتمال برخورد کمتر از 2 درصد است.

کلیدواژه ها:

ضربه ، جداسازی لرزهای ، منحنی شکنندگی ، تحلیل دینامیکی افزاینده